پیش بینی امید به زندگی بر اساس خودکارآمدی عمومی و سلامت روان در بین زنان شاغل در کتابخانه های شهر کرمانشاه

هدف کلی در پژوهش حاضر پیش بینی امید به زندگی بر اساس خودکارآمدی عمومی و سلامت روان در بین زنان شاغل در کتابخانه های عمومی شهرکرمانشاه است.روش این تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است،از منظر هدف کاربردی و از منظر اجرا از نوع پیمایشی است،جزء تحقیقات کمی و از منظر زمان مقطعی می باشد.جامعه آماری این پژوهش زنان شاغل در کتابخانه های عمومی شهر کرمانشاه در سال 1399 می باشد که با استناد به اطلاعات و آمار تعداد آنها 130 نفر می باشد.روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری تصادفی ساده است که با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان تعداد اعضای نمونه ای لازم برای تعمیم نتایج به جامعه آماری 90 نفر می باشد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه های امیدواری میلر، خودکارآمدی شرر و سلامت روان (GHQ-28) بود و بر اساس نتایج مشخص شد که همبستگی سلامت روان و امید به زندگی 0/75 و بین خودکارآمدی عمومی و امید به زندگی0/67است و هر دو فرضیه چون سطح معنی داری زیر 0/05است. با احتمال 95 درصد می توان گفت افزایش خودکارآمدی و سلامت روان باعث افزایش امید به زندگی می شود و بین متغییر ها رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.

Keywords:

پیش بینی امید به زندگی , خودکارآمدی عمومی , سلامت روان , بین زنان شاغل.