مطالعه تطبیقی حمایت از علائم جمعی با تطبیق بر تحولات

علامت جمعی برای معرفی محصولات و خدمات اعضای اتحادیه های تجاری و تمایز بخشی میان آنها مورد استفاده قرارمی گیرد و اغلب برای ترویج محصولات و خدمات با مشخصات خاص متعلق به یک منطقه مشخص به کار می رود. شکلگیری این نوع علائم باید همگام با توسعه استانداردهای معین و استراتژی های مشترک پیش رود؛ در این صورت علامتجمعی ممکن است به ابزار قدرتمندی برای توسعه محلی تبدیل شود. از اهداف این مقاله حاضر، بررسی نحوه حمایت ازعلامت جمعی در کنوانسیون پاریس و موافقتنامه تریپس و تطبیق آن با قوانین ملی و مقررات بین المللی دیگر از جملهمقررات اتحادیه اروپا می باشد. مقررات خاص علامت جمعی در کنوانسیون پاریس و موافقتنامه تریپس مطرح نشده است؛زیرا معمولاً علائم جمعی شرایط منحصر به فردی در کشورهای مختلف دارند. با توجه به اینکه شرایط جغرافیایی، فعالیتهای اقتصادی و تجمع منابع انسانی و طبیعی در کشورها متفاوت می باشد، در نتیجه هماهنگ سازی رویه های مرتبط بااین-گونه علائم در مقررات بین المللی سخت تر می شود. عملکرد قانون ایران در رابطه با حمایت از علامت جمعی وشناسایی احکام خاص آن مثبت تلقی می شود. البته مقررات مرتبط با شرایط ماهوی حمایت از علامت جمعی با ارجاع بهمقررات کلی علائم تجاری مطرح شده است. در مورد وجود شخصیت حقوقی برای اتحادیه های متقاضی ثبت علامت جمعینیز بحثی مطرح نشده است. همچنین قانون ایران انعقاد قرارداد اجازه بهره برداری نسبت به علامت جمعی را منع کردهاست، در حالی که در مقررات اتحادیه اروپا انعقاد چنین قراردادی امکان پذیر می باشد.

Keywords:

علامت جمعی , علامت تأییدی , علامت تجاری , ثبت علامت جمعی , مالکیت