بررسی اثر متغیرهای فرایندی و نوع چسب بر اتصال هیبریدی جوشکاری اصطکاکی تلاطمی-چسب آلومینیوم -کامپوزیت پایه پلی پروپیلن

اتصال آلومینیوم به پلیمرها و کامپوزیت های پایه پلیمری در صنایع مختلفی از جمله خودروسازی و هوافضا از اهمیت بالایی برخوردار است. در این پژوهش اتصال آلومینیوم AA5052 به کامپوزیت پلیمری پایه پلی پروپیلن با 0% پودر تالک به وسیله ی فرایند هیبریدی جوشکاری اصطکاکی تلاطمی چسب مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی اثر نوع چسب، از دو نوع چسب پایه اکریلیک و متاکریلات استفاده شد. نتایج مطالعات درشت ساختاری نشان داد ورود تکه های آلومینیومی لنگر مانند به داخل ورق کامپوزیتی موجب ایجاد قفل های مکانیکی در اتصال می شود. افزایش سرعت انتقالی ابزار جوشکاری اصطکاکی تلاطمی موجب افزایش اندازه ی لنگرهای آلومینیومی شد، اما در عین حال افزایش بیش از حد سرعت انتقالی موجب ایجاد عیوبی از جمله حفرات و ترکها در ناحیه ی اختلاط شد. در نتیجه نیروی ماکزیمم شکست اتصال در آزمون کشش برش ابتدا با افزایش سرعت انتقالی از 50 به 100 میلی متر بر دقیقه از 255 نیوتون به 315 نیوتون افزایش یافت. اگرچه با افزایش سرعت انتقالی از 100 به 150 میلی متر بر دقیقه به دلیل ایجاد عیوب در ناحیه ی اختلاط ماکزیمم نیروی شکست حدود%40 کاهش یافت. اعمال چسب جهت ایجاد اتصال هیبریدی موجب شد که لنگرهای آلومینیومی به جای ورق پایه ی پلیمری داخل چسب فرو روند. بنابر این نقش میزان چسبندگی چسب به ورق پایه پلیمری در استحکام اتصال، تعيين كننده ارزیابی شد و چسب پایه متاکریلات با چسبندگی بهتر به کامپوزیت، خواص مکانیکی بهتری را در اتصال هیبریدی ایجاد نمود.

Keywords:

اتصال هیبریدی جوشکاری چسب , آلومینیوم AA5052 , کامپوزیت پایه پلی پروپیلن , خواص مکانیکی , درشت ساختار و ریز ساختار , چسب پایه متاکریلات