مسعود پورغلام آمیجی - دانشجوی دکتری گروه مهندسی ابیاری و آبادانی، پردیس کشاورزی منابع طبیعی، دانشگاه تهران
محمدحسن نادری - کارشناس ارشد مهندسی منابع آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
مجتبی خوش روش - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی ومنابع طبیعی ساری
فرناز نوذری - دانشجوی کارشناسی گروه مهندسی علوم خاک، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران
آرزو نازی قمشلو - استادیار گروه مهندسی ابیاری و آبادانی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

جریان اکولوژیکی پایه و اساس حفاظت از زیستگاه ماهیان رودخانه ای و اکوسیستم های آبی است. در این مطالعه روش های هیدرولوژیکی تنانت، جریان پایه آبزیان و آرکانزاس به منظور برآورد حداقل جریان زیست محیطی و مدل شبیه سازی مطلوبیت زیستگاه PHABSIM جهت حفظ پتانسیل اکولوژیکی رودخانه دینور آب مورد محاسبه و ارزیابی قرار گرفتند. براساس نتایج این تحقیق، حداقل و حداکثر پتانسیل اکولوژیکی رودخانه دینور آب مورد محاسبه و ارزیابی قرار گرفتند. براساس نتایج این تحقیق، حداقل و حداکثر جریان زیست محیطی رودخانه دینور آب با استفاده از مدل PHABSIM به ترتیب برای ماه شهریور و فروردین معادل 0/24 و 29/14 متر مکعب ب رثانیه با میانگین دبی سالانه 7/82 متر مکعب بر ثانیه بایستی در داخل رودخانه دینور آب برای حفظ شرایط مطلوب و محافظت از اجزای اکوسیستم رودخانه برقرار باشد. همچنین در این پژوهش، روش تنانت با میانگین دبی پیشنهادی 2/05 متر مکعب بر ثانیه، نمی تواند انتخاب درستی برای تعیین جریان حداقل برای حفظ محیط اکولوژیکی در رودخانه مورد مطالعه باشد. بدیهی است روش های تنانت، جریان پایه آبزین و آرکانزاس همواره مقدار کمتری نسبت به روش شبیه سازی زیستگاه فراهم می نمایند. با استفاده از مدل شبیه سازی زیستگاه می توان، مناطق بهینه برای زیست ماهی را با توجه به تأثیر عوامل غیر زیستی (فیزیک زیستگاه) در رودخانه تعیین کرد و از آن برای مدیریت اکوسیستم رودخانه و تخمین رژیم جریان اکولوژیکی بهره گرفت.

جریان زیست محیطی، رودخانه دینور آب، مطلوبیت زیستگاه ، شبیه سازی زیستگاه، روش های هیدرولوژیکی