ضرورت کاربست رویکرد پیوند آب - غذا - انرژی در مدیریت جامع حوزه آبخیز

رشد جمعیت، توقعات اجتماعی و توسعه اقتصادی، بهره برداری پایدار و مدیریت سازگار منابع در حوزه های آبخیز را الزامی می نماید. این در حالی است که نمایه های مختلف آشفتگی تعادل در اجزای مختلف طبیعی و انسانی و تخریب متعاقب منابع در بخش های مختلف زیست کره و از جمله کشورهای در حال توسعه آشکار شده است. بر همین اساس اتخاذ تدابیر جامع در راستای دست یابی به توسعه پایدار با استفاده از رویکرد میان رشته ای و از طریق ایجاد توازن و تعادل پویا و بهینه در منابع تولید و تقاضا ضروری است. در این راستا ایجاد تعادل بین اجزاء مختلف اصلی تشکیل دهنده بوم سازگان ها در قالب رویکرد پیوند آب - انرژی - غذا از ارکان مهم مدیریت جامع و سازگار حوزه آبخیز تلقی می شود. آب، انرژی و غذا هر یک جزئی از منابع نهایی یک آبخیز هستند که دارای ارتباطی متقابل با یکدیگر می باشند. به طوری که ایجداد تغییر بر هر یک از آن ها بر عامل دیگر اثر گذاشته و پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی خود در اجتماع را به وضوح نشان می دهد. در واقع برنامه ریزی جامع مدیریت آبخیز به مفهوم تلاش برای درک نیازها و اثرهای افراد ذی نفع روی عملکردهای طبیعی یک آبخیز و ارائه یک طرح برای تصمیم سازی در رابطه با مدیریت منابع و توسعه پایدار است. به نحوی که هر تصمیم گیری مربوط به مدیریت منابع آبخیز باید با توجه به پایداری اقتصادی، محیط زیستی و اجتماعی انجام شود. بر همین اساس نوشتار حاضر با هدف ضرورت لحاظ پیوند آب - غذا - انرژی در مدیریت جامع حوزه آبخیز ارائه شده است.

Keywords:

تعادل عرضه و تقاضا , توسعه پایدار , مدیریت سازگار