بررسی موانع اجتماعی مدیریت مشارکتی آب در ایران از منظر بهره برداران و کارشناسان

طی دهه های اخیر، نقد رویکردهای دولت محور درمدیریت منابع آب و تغییر نگرش به سمت رویکردهای مشارکتی در سیاست گذاری های ملی و بین المللی گسترش یافته است. در این میان مدیریت مشارکتی منابع اب در بخش کشاورزی بیش از دیگر مصارف ابی مورد توجه قرار گرفته است. با وجود سابقه تاریخی برنامه های مدیریت مشارکتی منابع اب در بخش کشاورزی ایران، موفقیت اینگونه برنامه ها با موانع زیادی مواجه بوده است، که نه تنها ناپایداری در منابع اب را تشدید کرده است. بلکه بخش زیادی از بودجه به دنبال تفسیر و تبیین چالش های تحقق مدیریت مشارکتی منابع آب در بخش کشاورزی از منظر گروه های مختلف است. جامعه آماری این تحقیق شامل 50 نفر از کارشناسان اجتماعی اب در شرکت های آب منطقه ای سراسر ایران، کارشناسان دفاتر نظام بهره برداری و همچنین نمایندگی بهره برداران در صنف کشاورزی است. روش نمونه گیری در این تحقیق نیز براساس منطق روش های کیفی مبتنی بر نمونه گیری نظری و شیوه نمونه در دسترس است. درنهایت با استفاده به نتایج به دست آمده، مهم ترین مشکلات و موانع تحقق مدیریت مشارکتی در مدیریت اب کشاورزی ایران تشریح خواهد شد.

Keywords:

مدیریت مشارکتی , کشاوری , تشکل های صنفی , پایداری منابع اب