تحلیل مرثیه سرایی در شاهنامۀ فردوسی و شاهنامۀ کردی
Publish place: Journal of Heroic Literature، Vol: 7، Issue: 7
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 270
This Paper With 28 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HEROIC-7-7_004
تاریخ نمایه سازی: 21 فروردین 1400
Abstract:
در پهنۀ ادبی ایران زمین، شاهنامۀ فردوسی که از بزرگ ترین آثار حماسی جهان به شمار می آید، همواره در میان اقوام مختلف ایرانی جایگاهی ویژه داشته است؛ تا آنجا که به فکر بازسرایی این اثر فاخر به زبان خود برآمده اند. این توجه در میان قوم کرد، بهلحاظ ویژگیهای نزدیک فرهنگی و زبانی، بیشتر است. بن مایۀ اکثر مضامین غنایی؛ از جمله رثا، ریشه در باورهایی دارد که شناخت آنها می تواند ما را به آبشخورهایی فرهنگی و جامعهشناختی رهنمون باشد و از آنجا که تأثیر زبان و فرهنگ در این بازگردانی نمود می یابد، تلاش شده است تا در داستان های مشترک شاهنامۀ کردی الماسخان کندوله ای و شاهنامۀ فردوسی، نمونه ابیات با محتوای مرثیه استخراج گردد؛ آنگاه علاوه بر مشخصکردن بسامد موضوع، ضمن تبیین وجوه اشتراک و تمییز وجوه افتراق و چگونگی مراسمات تدفین و سوگواری، میزان تأثیرپذیری سرایندۀ شاهنامۀ کردی در بازگردانی داستان ها، از نظر زبانی و فرهنگی، واکاوی گردد.