تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی خیلی شدید بر بیان پروتئین‌ PGC-1α, SIRT1 ERRα, در رت‌های سالمند

تمرین ورزشی به بهبود آسیب عملکرد پروتئین‌ها و آنزیم‌های میتوکندری در سالمندی منجر می‌شود. هدف پژوهش حاضر تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی خیلی شدید (HIIT) بر بیان پروتئین‌های میتوکندریایی PGC-1α, SIRT1 ERRα, در رت‌های سالمند بود. در این مطالعه تعداد 30 رت نژاد ویستار سالمند به صورت تصادفی به دو گروه HIIT و گروه کنترل (CTR) تقسیم شدند. تمرین ورزشی در گروه HIIT در هفته اول 16 دقیقه (2 دقیقه با شدت 85 تا 90 درصد VO2max و 2 دقیقه با شدت 45 تا 50 درصد VO2max) آغاز شد و به تدریج تا هفته دوازدهم به 28 دقیقه رسید. مقادیر بیان پروتئین-های PGC-1α, SIRT1 و ERRα عضله دو قلو به روش وسترن بلات سنجیده شد. از روش آماری تی مستقل برای تجزیه تحلیل داده‌ها استفاده شد. وزن بدن و وزن عضله دو قلو بعد از 12 هفته HIIT تفاوت معنا داری نداشت. بیان پروتئین PGC-1α و ERRα در گروه HIIT در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت (P<0.001). بیان پروتئین SIRT1 در گروه HIIT در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت (P<0.01). به نظر می رسد HIIT به وسیله شدت بالا و ماهیت تمرین تناوبی باعث افزایش بیان پروتئین‌های PGC-1α, Sirt1 ERRα, عضله دوقلو رت‌های سالمند شده است.

Keywords:

سالمندی , تمرین تناوبی با شدت بالا , SIRT1 , PGC-1α