امروزه عدم قطعیت و ریسک از اجزای جدانشدنی هر نوع سیستمی است. هر تصمیمی که برای رسیدن به ریسک های خاصی را هم به همراه خود دارد. برای مثال تصمیمات عملیاتی ،هدف مشخصی گرفته می شود می تواند به مشاجرات اساسی در یک جلسه هیئت مدیره منجر شود. نکته جالب اینجا است که نتایج تصمیم گیری افراد به ندرت به صورت باینری است به عبارت دیگر با توجه به نتایج نمی توان گفت که این تصمیم صد در صد درست و یا غلط بوده است. به همین علت است که مدیریت ریسک ممکن است هر دو جنبه را هم زمان در خود داشته باشد و هنگامی که ریسک در فرمول بندی استراتژی سازمان و اهداف کسب و کار در نظر گرفته می شود، مدیریت ریسک بایستی به منظور بهینه سازی نتایج استفاده شود. در شرایط کنونی، سازمان های دولتی و خصوصی در تصمیمات خود، با چالش های جدیدی از طرف مشتریان خود مواجه هستند که اعتماد، اطمینان و صداقت را تحت تاثیر قرار می دهند. مشتریان سازمان ها، امروز بیشتر به دنبال شفافیت مضاعف هستند که این موضوع آنها را وادار به تفکر در مورد چگونگی مدیریت نوسانات، پیچیدگی و ابهام در حال افزایش جهان، به ویژه در سطوح بالای سازمان و در هیئت مدیره میکند. از این رو نیازمندی به مدیریت ریسک در صنایع پیچیده همچون صنعت برق و در بخش های مختلف آن شناخته شده است. علی رغم شناخت این نیاز، هنوز تا پیاده سازی مناسب آن فاصله زیادی باقیست. مطالعه حاضر تلاشی برای تدوین و تبیین این نیازها و ایجاد بستری برای انجام مطالعات بعدی و پیاده سازی نتایج در بخش های مختلف صنعت برق می باشد. به طور کلی مدیریت ریسک حداقل شامل سه بخش ارزیابی کمی ریسک، تعیین اقداماتی برای کاهش ریسک و توجیه سطح قابل قبول ریسک می شود .ارزیابی ریسک به میزان تصور افراد برای تعیین و ارزیابی شاخص های ریسک چندگانه و ترکیب آنها با سناریوهایی است که ممکن است خارج از تجربه طبیعی باشد وابسته است. در صنعت برق، با توجه به پیچیدگی، اهمیت و گستردگی و عدم قطعیتی که در بسیاری از حوزه ها وجود دارد، بررسی سیستماتیک و مدیریت صحیح ریسک بسیار ضروری و حیاتی است و هدف اصلی مدیریت ریسک نیز کنترل پیامدهای نامطلوب ناشی از تحمل ریسک و همچنین اطمینان یافتن از دستیابی به فواید پذیرش ریسک است.