خلیل قاسمنژاد
علیرضا جزینی
یوسف محمدیمقدم
عبدالله هندیانی

زمینه و هدف: یکی از مؤلفه‌های بسترساز پیشگیری اجتماعی از جرم، مسئولیت احتیاطی سازمان‌ها است که می‌تواند سازمان‌ها را در مقابل جامعه پاسخگو کرده و پلیس را در کاهش و کنترل جرائم یاری دهد. این پژوهش به بررسی رابطه مسئولیت احتیاطی سازمان‌ها با پیشگیری اجتماعی از جرم می‌پردازد. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی – پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش را کارشناسان حوزه پیشگیری اجتماعی از جرم در 12 سازمان متولی پیشگیری از جرم در استان تهران تشکیل داده‌اند و حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 217 نفر برآورد شد. داده‎ها با کمک پرسشنامه روا و پایا (آلفای کرونباخ بالاتر از 82/0) جمع‌آوری و با آزمون‎های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شد. یافته‌ها و نتایج: پژوهش نشان داد که همه مولفه‎های مسئولیت‎های احتیاطی سازمان‎ها با پیشگیری از جرم رابطه دارد و از نظر شدت رابطه، این ترتیب حاکم است: عدالت اجتماعی با ضریب 71/2 در رتبه اول، تعامل با جامعه با ضریب 51/2 در رتبه دوم، التزام اجتماعی با ضریب 42/2 در رتبه سوم و امنیت در راستای توسعه پایدار با ضریب 36/2 در رتبه چهارم.

مسئولیت احتیاطی, سازمان, نیروی انتظامی, پیشگیری از جرم, پیشگیری اجتماعی از جرم