تأثیر مدیریت‌های تغذیه‌ای بر شاخص‌های رشدی گیاه دارویی انیسون (Pimpinella anisum L.)

امروزه مصرف بی‌رویه کودهای شیمیایی در سیستم‌های زراعی رایج، سبب بهم خوردن تعادل عناصر غذایی، کاهش عملکرد کمی و کیفی محصولات و آلودگی منابع آب و خاک گردیده است. به‌منظور مطالعه اثرات کاربرد جداگانه و تلفیقی کودهای زیستی و آلی بر شاخص‌های رشدی گیاه دارویی انیسون (Pimpinella anisum L.)، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی 90-1389 در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و 15 تیمار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- کود زیستی میکوریزا (Glomus intraradices) 2- میکوریزا + کود گاوی، 3- میکوریزا + ورمی‌کمپوست 4- میکوریزا+کمپوست، 5- میکوریزا + کود شیمیایی، 6- کود زیستی بیوسولفور (حاوی باکتری Thiobacillus sp.) به‌همراه گوگرد آلی بنتونیت‌دار، 7- بیوسولفور + کود شیمیایی 8- بیوسولفور + کود گاوی، 9- بیوسولفور + ورمی‌کمپوست، 10- بیوسولفور+ کمپوست، 11- کود گاوی، 12- ورمی‌کمپوست، 13- کود شیمیایی، 14- کمپوست و 15- شاهد. نتایج این آزمایش در مورد صفات رشدی این گیاه نشان داد که بالاترین شاخص سطح برگ، میزان ماده خشک و سرعت رشد محصول به-ترتیب در تیمارهای تلفیقی میکوریزا و شیمیایی (4/2)، بیوسولفور- ورمی کمپوست (74/348 گرم بر متر‌مربع) و بیوسولفور- ورمی کمپوست (42/14 گرم بر متر‌مربع در روز) و کمترین این صفات به ترتیب در تیمار کمپوست 35/1، تیمار کمپوست 200 گرم بر متر‌مربع و تیمار شاهد (93/4 گرم بر متر‌مربع در روز) به‌دست امد. به‌طور‌کلی نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد کودهای زیستی میکوریزا و بیوسولفور نقش چشمگیری در افزایش شاخص‌های رشدی گیاه دارویی انیسون داشت. علاوه ‌بر این، مصرف تلفیقی کودهای زیستی در مقایسه با کاربرد منفرد منابع کودی، اثرات مثبت بیشتری بر صفات رشدی انیسون داشت.

Keywords:

شاخص سطح برگ , میکوریزا , بیوسولفور , ورمی‌کمپوست