تأثیر همزیستی میکوریزایی وکاربرد ازتوباکتر بر خصوصیات کیفی ژنوتیپ‌های مختلف گندم (Triticum aestivum L.) در شرایط دیم منطقه خرم‌آباد

به‌منظور بررسی تأثیر همزیستی میکوریزایی و کاربرد ازتوباکتر بر خصوصیات کیفی ژنوتیپ‌های مختلف گندم (Triticum aestivum L.) در شرایط دیم منطقه خرم‌آباد، آزمایشی به ‌ صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در منطقه خرم آباد در پاییز سال زراعی 93-1392 انجام شد. تیمارها شامل تلقیح با قارچ میکوریزا (Glomous sp.) در دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح)، ازتوباکتر در دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح) و ارقام مختلف گندم دیم شامل (سرداری، کوهدشت وکریم) بودند. نتایج نشان داد که اثر رقم بر محتوای فسفر، نیتروژن، پتاسیم و پروتئین دانه معنی‌دار شد. اثر ساده ازتوباکتر بر محتوای نیتروژن، پروتئین و فسفردانه و اثر ساده میکوریزا بر محتوای فسفر، نیتروژن و پروتئین دانه معنی‌دار شد. همچنین اثر متقابل ازتوباکتر و رقم بر محتوای نیتروژن و پروتئین دانه معنی‌دار شد. بالاترین درصد وابستگی میکوریزایی و درصد پاسخ رشد میکوریزایی به‌میزان 52/17 و 24/21 درصد مربوط به رقم کریم بود. در مجموع نتایج این تحقیق نشان داد که کاربرد کودهای بیولوژیک نقش مفید و مؤثری در بهبود ویژگی‌های رشد و خصوصیات کیفی ژنوتیپ‌های مختلف گندم در شرایط دیم منطقه خرم آباد دارد.

Keywords:

پاسخ , پروتئین دانه , کودهای زیستی , وابستگی میکوریزایی