علی مجاب قصرالدشتی - دانشگاه فردوسی مشهد
عیسی مقصودی - دانشگاه یاسوج
یعقوب بهزادی - دانشگاه یاسوج
محمدجواد فریدونی - دانشگاه یاسوج

به‌منظور بررسی تأثیر کود نیتروژنه، کمپوست زباله شهری و کود مرغی بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت شیرین (Zea mays var. saccharata)، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در استان فارس شهرستان مرودشت در سال 93-1392 اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح مختلف منابع کودی (200 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار (T1)، 300 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار (T2)، هشت تن کود مرغی در هکتار (T3)، 24 تن کمپوست زباله شهری در هکتار (T4)، 150 کیلوگرم نیتروژن خالص + دو تن کود مرغی در هکتار (T5)، 100 کیلوگرم نیتروژن خالص + چهار تن کود مرغی در هکتار (T6)، 150 کیلوگرم نیتروژن خالص + شش تن کمپوست زباله شهری در هکتار (T7)، 100 کیلوگرم نیتروژن خالص + 12 تن کمپوست زباله شهری در هکتار (T8) و بدون کود (T9) بودند. نتایج نشان داد که تأثیر تیمارهای مختلف کودی بر صفات اندازه‌گیری شده معنی‌دار بود. بیشترین عملکرد بلال و دانه کنسروی به‌ترتیب معادل 2178 و 931 گرم در مترمربع و وزن هزار دانه معادل 3/307 گرم در تیمار 100 کیلوگرم نیتروژن خالص + چهار تن کود مرغی تن در هکتار (T6) به‌دست آمد. تیمار 100 کیلوگرم نیتروژن خالص + 12 تن کمپوست زباله شهری در هکتار (T8) دارای بیشترین شاخص برداشت بلال (7/48 درصد) و شاخص برداشت دانه کنسروی (8/42 درصد) بود. همچنین کمترین میزان عملکرد بلال معادل 1188 گرم بر مترمربع، عملکرد دانه کنسروی معادل 426 گرم بر مترمربع، وزن هزار دانه معادل 8/204 گرم، شاخص برداشت دانه کنسروی معادل 8/35 درصد و شاخص برداشت بلال معادل 3/41 درصد مربوط به تیمار بدون کود (T9) بود. استفاده از کودهای آلی توأم با کودهای شیمیایی نیتروژنه، می‌تواند روش مناسبی جهت افزایش عملکرد ذرت شیرین و حفظ حاصلخیزی خاک باشد. بر اساس نتایج به‌دست آمده تیمار T6 می‌تواند تیمار قابل‌توصیه و برتر برای کشاورزان منطقه باشد.

حاصلخیزی خاک, کشاورزی پایدار, کمپوست, کود مرغی