یداله رستمی - استادیار گروه فلسفه و کلام دانشگاه پیام نور.تهران.ایران

دیوید گریفین مسئلۀ شر را با تجدیدنظر دربارۀ قدرت مطلق خداوند حل می‌کند. او مدعی است باید تصور خود را از قدرت خداوند معیّن کرد تا بتوان وجود شرور را در عالم، تبیین و توجیه کرد. گریفین بر این باور است که جهان از آشوب و مادۀ اولیه‌ای آفریده شده که دارای قدرت ذاتی است. چون خداوند نمی‌تواند موجودات جهان را به‌علت قدرت منحصر‌به‌فرد مهار کند، صرفاً آنها را ترغیب و تهییج می‌کند. این قدرت ذاتی آنها، ملازم با ارزش و (ضدارزش) است؛ یعنی هرموجودی که قدرت زیادی داشته باشد، استعداد و قابلیت رنج و لذت زیادی خواهد داشت و برعکس. خدای پویشی گریفین، با استفاده از قدرت خلاقانۀ خود، که همان خیرخواهی اوست، جهان را درجهت تجربۀ ارزش‌های برتر و بدیع برمی‌انگیزد؛ اما چون موجودات نیز دارای این قدرت خلاقه‌اند، ممکن است با این هدف خداوند مخالفت ورزند که این امر به پیدایش شر در جهان منجر می‌شود. استدلال قابل‌ نقد و ارزیابی است؛ به این صورت که خدای ترغیب‌کنندۀ گریفین نه‌تنها تلاشی درراستای ازبین‌بردن شرور نداشته است، با اِعمال قدرت خلاقانۀ خود باعث پیدایش شرور زیادی در جهان شده است.

دیوید گریفین, خدا, شر, قدرت مطلق, قدرت ترغیبی