سیدعظیم حسینی - استادیار، گروه مهندسی عمران، واحد تهران جنوب،
حسین ملکی طولابی - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی عمران، واحد تهران

از دیرباز، استفاده از ساختمان‌های مصالح بنایی در ایران رواج داشته است و در بسیاری از شهرها و تقریباً در اکثر مناطق روستایی، قسمت اعظم ساختمان‌های این مناطق را شامل می‌شوند. با توجه به آسیب‌پذیر بودن این نوع ساختمان‌ها در برابر زلزله و نیز با عنایت به این‌که کشور ایران بر روی کمربند زمین‌لرزه قرار دارد، ساختمان‌های بنایی بیشترین صدمات جانی و مالی ناشی از زلزله را به خود اختصاص داده‌اند. ازاین‌رو، بحث مقاوم‌سازی این ساختمان‌ها، کاملاً ضروری می‌باشد. بر همین اساس، هدف اصلی این تحقیق شناسایی و اولویت‌بندی روش‌های بهسازی ساختمان‌های مصالح بنایی می‌باشد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، ابتدا روش‌های مهم بهسازی این نوع ساختمان‌ها با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای شناسایی گردید و در فرآیند تحلیل از نظرات خبرگان که شامل 7 کارفرما، 5 شرکت پیمانکاری، 3 شرکت مشاور و 15 استاد دانشگاه بود، بهره گرفته شد. در این پژوهش، تعداد 10 روش که بیشترین درجه تکرارپذیری را در مقاوم‌سازی ساختمان‌های مصالح بنایی داشته‌اند، انتخاب گردید. در ادامه جهت استفاده از روش DEMATEL فازی هر یک از روش‌ها امتیازدهی گردید و درنهایت تأثیرگذاری و تأثیرپذیری هریک از عوامل مشخص گردید. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که روش تقویت دیوارهای سازه بنایی به‌وسیله شاتکریت (B3) به‌عنوان تأثیرپذیرترین عامل و روش استفاده از آلیاژهای حافظه‌دار شکلی (B7) به‌عنوان تأثیرگذارترین عامل در بهسازی ساختمان‌های مصالح بنایی، مطرح می‌باشد.

بهسازی, ساختمان بنایی, ارزیابی, دیمتل فازی