ساختار فضایی مهاجرتهای بیناستانی در ایران: کاربرد مدلهای لگاریتم خطی
عنوان مقاله: ساختار فضایی مهاجرتهای بیناستانی در ایران: کاربرد مدلهای لگاریتم خطی
شناسه ملی مقاله: JR_JPAIAS-14-28_003
منتشر شده در در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_JPAIAS-14-28_003
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
لیلا زندی - دانشجوی دکترا جمعیت شناسی دانشگاه یزد
رسول صادقی - دانشیار گروه جمعیت شناسی، دانشگاه تهران
عباس عسکری ندوشن - دانشیار جمعیت شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه یزد
خلاصه مقاله:
لیلا زندی - دانشجوی دکترا جمعیت شناسی دانشگاه یزد
رسول صادقی - دانشیار گروه جمعیت شناسی، دانشگاه تهران
عباس عسکری ندوشن - دانشیار جمعیت شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه یزد
هدف مقاله پیشرو، بررسی ساختار فضایی مهاجرتهای بیناستانی در ایران با استفاده از مدلهای لگاریتم خطی است. برای این منظور، دادههای مهاجرتی بیناستانی در سرشماریهای 1390 و 1395 مورد تحلیل قرار گرفته و سپس آینده جریانهای مهاجرتی بیناستانی تا 1405 ترسیم شده است. برپایه یافتهها، سطح کلی مهاجرتهای بیناستانی در دو سرشماری 1390 و 1395، چهار درصد افزایش یافته است. استان تهران، بیشترین سهم را از نظر مبدأ و مقصد مهاجرتها داشته است و انتظار میرود این جایگاه را تا سال 1405 حفظ نماید. با این وجود، ساختار فضایی مهاجرتها طی دو سرشماری اخیر برای بیشتر استانها ثابت نبوده است. نتایج نشان میدهد که استانهای کشور بیشترین تعامل مهاجرتی را با استانهای همسایه خود داشتهاند که درعینحال، از سطح توسعهیافتگی بالاتری نیز برخوردار بودهاند. در مجموع، ساختار فضایی مهاجرتهای داخلی در ایران، متأثر از الگوی نامتوازن توسعه در استانهای کشور شکل گرفته است. بنابراین، سیاستهایی که بتواند به کاهش نابرابریهای منطقهای در کشور منجر شود، به بازتوزیع بهینه جمعیتی کشور کمک خواهد نمود.
کلمات کلیدی: ساختار فضایی, مدلهای لگاریتم خطی, مهاجرت داخلی, مهاجرت بیناستانی, ایران
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1178073/