تأثیر مایهزنی جدایههای بومی ازتوباکتر بر عملکرد و شاخصهای رشد گندم آبی در ایران
عنوان مقاله: تأثیر مایهزنی جدایههای بومی ازتوباکتر بر عملکرد و شاخصهای رشد گندم آبی در ایران
شناسه ملی مقاله: JR_SBJ-2-2_006
منتشر شده در در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_SBJ-2-2_006
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
هوشنگ خسروی - استادیار پژوهش موسسه تحقیقات خاک و آب
علیرضا توسلی - استادیار پژوهش مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانشرقی
محمدحسین سدری - مربی پژوهش مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کردستان
عبدالحسین ضیائیان - دانشیار پژوهش مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی فارس
حمیدرضا حمیدرضا ذبیحی - استادیار پژوهش مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی
عفتالزمان منتظری - کارشناس مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانغربی
خلاصه مقاله:
هوشنگ خسروی - استادیار پژوهش موسسه تحقیقات خاک و آب
علیرضا توسلی - استادیار پژوهش مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانشرقی
محمدحسین سدری - مربی پژوهش مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کردستان
عبدالحسین ضیائیان - دانشیار پژوهش مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی فارس
حمیدرضا حمیدرضا ذبیحی - استادیار پژوهش مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی
عفتالزمان منتظری - کارشناس مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانغربی
ازتوباکتر یک باکتری محرک رشد گیاه است که قادر است از طریق مکانیسمهای مختلفی از جمله تثبیت نیتروژن مولکولی، تولید هورمونهای گـیاهی و انحلال فسفاتهای نامحلول، رشد گیاهان را تحت تأثیر قرار دهد. در این پژوهش 10 جدایه باکتری Azotobacter chroococcum که در پژوهش های قبلی و طی بررسیهای آزمایشگاهی و گلخانهای انتخاب شده بودند به شکل مایه تلقیحهای پودری با حامل پرلیت به صورت آزمایشات مزرعهای و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 10 تیمار تلقیحی و یک تیمار بدون تلقیح در 3 تکرار و به صورت مایهزنی بذرمال بر روی گیاه گندم اجرا شد. آزمایشات مزرعهای در مزارع تحقیقاتی استانهای آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، خراسان رضوی، کردستان و فارس انجام شد. نتایج نشان داد که در آذربایجان شرقی 9 جدایه موجب افزایش عملکرد کل و جدایه T7 موجب افزایش معنیدار در سطح پنج درصد در عملکردکاه و کلش نسبت به شاهد شد. همچنین در این استان جدایههای T3 و T4 به طور معنیداری در سطح پنج درصد وزن هزار دانه را نسبت به شاهد افزایش دادند. نتایج در استان خراسان مشخص نمود که T11 سبب افزایش معنیدار ارتفاع بوته و عملکرد کاه و کلش و T10 باعث افزایش معنیدار مقدار نیتروژن برگ پرچم نسبت به شاهد بدون تلقیح در سطح پنج درصد شد. در استان فارس بیشترین میانگین در مورد عملکرد دانه و وزن خشک اندام هوایی مربوط به تیمار T8 بود.
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1178171/