اثر تنش غرقابی بر تبادلات گازی گل آهار ( Zinnia elegans L. ) در مراحل مختلف رشد

غرقاب یا تنش اتمسفری مدنظر در این پژوهش به شرایطی گفته میشود که قسمتی از ساقه گیاه در زیر سطح آب باشد، درصورتیکه فقط ماکروپورهای خاک اشباع از آب باشد آب ماندگی اتفاق می افتد. پس از غرقاب شدن خاک، سرعت تخلیه اکسیژن به سرعت تنفس ریشه گیاه و میکروارگانیزم ها و حلالیت اکسیژن در آب بستگی دارد. در شرایط غرقاب خاک، آب جایگزین هوای معمول موجود در خاک شده و باعث کمبود اکسیژن در خاک می شود و منجر به واکنش گیاهان به شرایط غیر هوازی خاک و آسیب به آنها می گردد. شرایط بیهوازی ممکن است بعد از چندین ساعت و یا چندین روز پس از غرقاب شدن اتفاق بیفتد. این پژوهش به منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف غرقاب بر تبادلات گازی گل آهار گلدانی در گلخانه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان شهرخرم آباد به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی و در چهار تکرار انجام شده است. تنش غرقاب در سه مرحله رشدی چهاربرگی، رشد کامل و شروع گلدهی اعمال شد که در هر مرحله رشدی چهار بازه زمانی 0 ، 6 ، 12 و 24 ساعت غرقاب در نظر گرفته شد. نتایج نشانداد تنش غرقاب به ترتیب در مرحله چهاربرگی، رشد کامل، شروع گلدهی اثرات نامطلوبی بر تبادلات گازی آهار داشت و باعث کاهش فتوسنتز و افزایش تعرق، میزان دی اکسیدکربن زیر روزنهای و هدایت روزن های شد. به طوریکه در تمام سطوح تنش، کمترین مقدار فتوسنتز 9/2 میکرومول بر مترمربع بر ثانیه و بیشترین مقدار تعرق ( 3 میلیمول بر مترمربع بر ثانیه)، بیشترین میزان دی اکسیدکربن زیر روزنه ای 281/28 میلی گرم در کیلوگرم و هدایت روزنه ای 0/54 مول بر مترمربع در ثانیه در مرحله چهاربرگی مشاهده شد همچنین با افزایش مدت زمان غرقاب میزان این صدمه نیز افزایش می یابد

Keywords:

آهار , غرقاب , فتوسنتز , تعرق , تبادلات گازی