هویت در معماری ایرانی- اسلامی از منظر حکمت متعالیه (مطالعه موردی مسجد امام اصفهان)

کم توجهی به ریشه های بنیادین معماری ایرانی- اسلامی، موجب بیگانگی معماری کنونی با بنیادهای مفهومی آن شده است. با تعمقدر معماری ایرانی- اسلامی» اصول و تفکر ویژهی مستتر در حکمت اسلامی ایران هویدا می گردد. با شناخت و تلفیق این اصول با ضرورت های زندگی امروز، علاوه بر حفظ ارزشهای معماری ایرانی، میتوان به رویکردی نو برای طرح معماری دست یافت. این امر طبعادر سایه شناخت حکمت متعالیه که عالی ترین و کاملترین درجه را در سیر حکمت اسلام دارده و همچنین استنباط از آن و سپستجلی در قالب کالبد معماری میسر می گردد. شناخت کامل این امر، با بیان مراتب آگاهی و شناخت آدمی نسبت به جهان هستی که برپایه الگوهای چهارگانه شناخت استوار است به مرحله ظهور میرسد، لذا هدف در پژوهش حاضر، شناخت هویت درمعماری ایرانی-اسلامی، مبتنی بر حکمت متعالیه بر طبق الگوهای چهار گانه شناخت و در قالب مفاهیم مبانی نظری و مصداق میباشد. روش درپژوهش حاضر تحلیلی تاریخی است که در چارچوب حکمت متعالیه و معماری ایرانی-اسلامی صورت پذیرفته و با تکیه بر جمع آوریاطلاعات اسنادی و در زمره تحقیقات کیفی قرار می گیرد. نتایج حاصل از این پژوهش به صورت دو مفهوم عام بر پایه حکمت متعالیه ومفهوم خاص بر پایه هویت در معماری ایرانی- اسلامی و مبانی متعدد مستخرج شده از این دو مفهوم در قالب جدول تنظیم گردیدهاست. این نتایج بیانگر این موضوع است که با بازشناسی مفاهیم هویت در معماری ایرانی- اسلامی و توصیف و تحلیل آن از متظر حکمتمتعالیه میتوان بر مبنای الگوهای چهارگانه شناخت، به الگوها و در نهایت مصداق هایی دست یافت، که می تواند در تداوم مفاهیم هویتدر معماری ایرانی- اسلامی بر اساس سنت فکری و حکمی تاثیر گذار باشد.

Keywords:

معماری ایرانی- اسلامی , حکمت متعالیه , ملاصدر , هویت