سیاست جنایی تقنینی ایران در قبال منع خشونت علیه زنان (در خانه ، محل کار و محل تحصیل)

خشونت علیه زنان بعنوان یکی از گسترده ترین موارد نقض حقوق بشر، همواره مورد توجه جامعه جهانی خصوصاً مدافعان حقوق زنان بوده وشمار زیادی از اسناد ملی، منطقه ای و بین المللی را به خود اختصاص داده است. بر اساس دادههای رسمی سازمان بهداشت جهانی و آمارهایاتحادیه اروپا، زنان هم در خانواده توسط اعضای خانواده و نزدیکان مورد خشونت قرار میگیرند و هم در محل تحصیل و محیط کار مورد آزار واذیت جسمی، جنسی، فیزیکی و روانی قرار میگیرند. این امر، توجه و حساسیت دولت ها و سازمان های بین المللی را به خود معطوف داشتهو موجب تصویب قوانین، مقاوله نامه ها و اسناد بین المللی متعددی در راستای منع خشونت علیه زنان شده است. این مقاله با استفاده از روشکتابخانه ای به دنبال سیاست جنایی تقنینی ایران در قبال منع خشونت علیه زنان است. قانون گذار ایران، در سیاست جنایی تقنینی خود درقبال منع خشونت علیه زنان به سه رویکرد: اصل برابر، تبعیض مثبت و تبعیض منفی در قوانینی پراکنده، توجه نموده است. اگرچه نمیتوان از تاثیر قوانین، اسناد و تلاش سازمان های غیر دولتی در گسترش مفاهیم حقوق بشری در میان اقوام و ملل متفاوت در مورد منع خشونتعلیه زنان چشم پوشی نمود، اما همچنان در سراسر دنیا، شاهد نقض حقوق انسانی زنان هستیم.

Keywords:

خشونت , خشونت علیه زنان , سیاست جنایی , سیاست جنایی تقنینی , حقوق زنان