نقش عتبات عالیات در سیاست خارجی ایران و روابط با عراق در دوره پهلوی اول

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 416

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

RSHIW06_057

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1400

Abstract:

بعد از ورود اسلام به ایران، دین همواره در زندگی ایرانیان نقش مهمی ایفا نموده است. مخصوصاً بعد از رسمی شدن مذهب تشیعدر عصر صفویه این قضیه از ابعاد داخلی و خارجی مهمی برخوردار شد. در دوره پهلوی اول، رضا شاه در جهت نوسازی و پیشرفتایران، اساس را بر غربی کردن ایران و مخالفت با دین و روحانیون گذاشت. از این رو این سؤال مطرح می شود که در دوره زمامداریرضا شاه، عتبات عالیات در سیاست خارجی و بویژه در روابط ایران و عراق چه نقشی داشته است؟ مقاله حاضر با روش توصیفی-تحلیلی مدعی است که رضا شاه برای ورود به قدرت و تثبیت آن، به دین، علماء و روحانیون، مخصوصاً روحانیون ساکن در عتباتعالیات نیاز شدیدی داشت، از این رو عتبات عالیات و مسائل آن را برای پیشبرد اهداف خود مورد توجه قرار میداد، ولی بعد ازتثبیت قدرت اهمیت دین و به تبع آن عتبات عالیات نیز فروکش کرد. از این رو در روابط با عراق کمتر عتبات عالیات تأثیر گذاربوده است.

Authors

ابوذر عمرانی

دانشجوی روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی