نقش عتبات عالیات در سیاست خارجی ایران و روابط با عراق در دوره پهلوی اول
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 416
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
RSHIW06_057
تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1400
Abstract:
بعد از ورود اسلام به ایران، دین همواره در زندگی ایرانیان نقش مهمی ایفا نموده است. مخصوصاً بعد از رسمی شدن مذهب تشیعدر عصر صفویه این قضیه از ابعاد داخلی و خارجی مهمی برخوردار شد. در دوره پهلوی اول، رضا شاه در جهت نوسازی و پیشرفتایران، اساس را بر غربی کردن ایران و مخالفت با دین و روحانیون گذاشت. از این رو این سؤال مطرح می شود که در دوره زمامداریرضا شاه، عتبات عالیات در سیاست خارجی و بویژه در روابط ایران و عراق چه نقشی داشته است؟ مقاله حاضر با روش توصیفی-تحلیلی مدعی است که رضا شاه برای ورود به قدرت و تثبیت آن، به دین، علماء و روحانیون، مخصوصاً روحانیون ساکن در عتباتعالیات نیاز شدیدی داشت، از این رو عتبات عالیات و مسائل آن را برای پیشبرد اهداف خود مورد توجه قرار میداد، ولی بعد ازتثبیت قدرت اهمیت دین و به تبع آن عتبات عالیات نیز فروکش کرد. از این رو در روابط با عراق کمتر عتبات عالیات تأثیر گذاربوده است.
Keywords:
Authors
ابوذر عمرانی
دانشجوی روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی