بررسی رابطه یادگیری خودراهبر با جو آموزشی و خلاقیت دانش آموزان مقطع متوسطه شیراز

هدف از پژوهش حاضر رابطه یادگیری خودراهبر با جو آموزشی و خلاقیت می باشد. روش تحقیق همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر شیراز به تعداد14200 می باشد جهت نمونه گیری از روش نمونه گیری تصادفی و با استفاده از جدول مورگان به تعداد375 انتخاب گردید. ابزار اندازه گیری در این پژوهش شامل سه پرسشنامه یادگیری خودراهبر،خلاقیت و جوآموزشی می باشد جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است که در سطح آمار استنباطی ازضریب همبستگی پیرسونه وتحلیل مسیرساده استفاده شده است. نتایج پس از تجزیه و تحلیل داه ها نشان داد که بین ویژگیهای یادگیری خودراهبر با جو آموزشی و خلاقیت رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین خلاقیت دانش آموزان و جو آموزشی رابطه رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.

Keywords:

یادگیری خودراهبر , جو آموزشی , خلاقیت