اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی بر باورهای خودکارآمدی زنان متاهل

پژوهش حاضـــر با هدف اثربخشـــی درمان گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی بر باورهای خودکارآمدی در زنان متاهل انجام شـــد. طرح این پژوهش نیمه آزمایشـــی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شـــامل کلیه زنان متاهل شهر ستان تاکستان در سال 1396 بودند که 30 نفر از آنان به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به شکل ت صادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هرگروه 15 نفر) جایگذاری شدند. برنامه درمان مبتنی بر واقعیت درمانی فقط برای گروه آزمایش به مدت 9 جل سه 120 دقیقهای اعمال شــد و گروه کنترل چنین مداخلهای را دریافت نکرد. در این مطالعه از پرســشــنامه باورهای خودکارآمدی شــرر و همکاران (1982) اســتفاده شــد. تحلیل داده ها با اســتفاده از نرم افزار آماری SPSS-19 و آزمون تحلیل کوواریانس انجام شــد. نتایج نشـــان داد بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد (P>0/05)، اما در مقابل در گروه کنترل تفاوت معناداری مشــاهده نشــد. به عبارت دیگر نتایج نشــان داد که درمان گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی منجر به افزایش باورهای خودکارآمدی در گروه آزمایش شــده اســت. در مجموع میتوان نتیجه گرفت که مداخله، خودکارآمدی زنان متاهل را افزایش میدهد. بنابراین، پیشنهاد میشود از این روش به منظور افزایش خودکارآمدی و بهبود سازگاری زناشویی استفاده شود.

Keywords:

واقعیت درمانی , خودکارآمدی , سازگاری زناشویی