اثربخشی آموزش دلگرم سازی شوانکر بر خودمراقبتی و خودکارآمدی در بیماران ایسکمیک قلبی تبریز

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش دلگرم سازی شوانکر بر خودمراقبتی و خودکارآمدی در بیماران ایسکمیک قلبـی تبریـز بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران زن ایسکمیک قلبی مراجعه کننده به بیمارستان شـهید مـدنی شـهر تبریـز بـود. از میان جامعه اماری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمرات مقیاس رفتارهای خودمراقبتی (مـاس مـوریس، ( 2002 و مقیاس خودکارآمدی (شرر و همکاران، (1982 در پیشتست، 30 نفر که دارای ملاکهای ورود و خروج بودند نمونه آماری را تشـکیل دادند. این 30 نفر به طور تصادفی در 2 گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، آموزش دلگرم سازی شـوانکر را دریافت کرد و گروه کنترل که در لیست انتظار قرار دارند. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چنـدمتغیره و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار spss-22 استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این بود که آموزش دلگرم سازی شوانکر به طور معناداری منجر به افزایش خودمراقبتی و افزایش خودکارآمدی در بیماران ایسکمیک قلبی تبریز میشـود. در نتیجـه مـیتـوان گفـت آموزش دلگرم سازی شوانکر رویکرد مؤثری جهت افزایش خودمراقبتی و خودکارآمدی در بیماران ایسکمیک قلبی میباشد.

Keywords:

آموزش دلگرم سازی شوانکر , خودمراقبتی , خودکارآمدی , بیماران ایسکمیک قلبی