بهینه سازی جانمایی سنسورها جهت کشف آلودگی در سیستم های توزیع آب

سیستمهای توزیع آب از جمله مهمترین زیر ساختهای منابع آب است. از پیچیدگیها وعدم قطعیت های زیادی برخوردارمی باشند. استفاده از سنسورهای جهت تشخیص کیفیت آب، تبدیل به مسئله مرسوم وکاربردی در سیستمهای توزیع آب شده است. زمینه گسترش سنسورهایی که به طور مشخص روی آلودگی کار می کنند فراهم است و در مرحله بسط و توسعه قرار دارد. سوالات تحقیق در این تحقیق پارامترهای عملیاتی لازم برای این سنسورها جهت حفاظت مصرف کننده از رویداد آلودگی که بصورت تصادفی ویا عمدی وارد شبکه های توزیع آب می شوند،بررسی می گردد. تابع هدف شامل مینیمم سازی : 1- زمان لازم برای کشف رویداد آلودگی 2- جمعیتی که در معرض آب آلوده قرار دارد 3- گسترش آلودگی در شبکه 4 – تعداد سنسورهاو 5- خطر آلودگی می باشد. در این مطالعه مدلی جهت مینیمم کردن هزینه سنسورهای بکار رفته در سیستم توزیع و جمعیتی که در معرض آب آلوده قرار دارند ارائه شده است.لازم به ذکراست ، با توجه به اینکه مکان تزریق آلودگی نا مشخص می باشد،بهینه سازی تحت شرایط نا مطمئن اجرا می گردد. روش تحقیق این روش شامل مکان یابی تعداد سنسورها به عنوان اولین مرحله متغیر های تصمیم و مرحله دوم ارزیابی خطر برای سناریوبدست آمده از مرحله اول و اطلاعات مربوط به آن ،سپس استفاده از آن جهت اصلاح متغیرهای تصمیم مرحله اول برای تکرار های بعدی می باشد.همچنین توانایی این سنسورهارا در مواجهه با این هدفها به عنوان تابعی از حد کشف سنسورها و تعداد سنسورهای لازم در شبکه را مورد بررسی قرار می دهیم. در این مطالعه شبکه توزیع آب با اندازه مناسب مورد بحث می باشد و جانمایی بهینه سنسورها مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.یک حد تعادل مابین حد آشکار سازی لازم در سنسورها و تعداد سنسورها می بایستی ارزیابی گردد. نتیجه گیری نتیجه نشان می دهد که اگر حد آشکار سازی سنسورها 1% میانگین غلظت آلودگی ورودی به شبکه باشد برای حد نهایی حفاظت مناسب است.

Keywords:

سیستمهای توزیع آب , سنسور های آلودگی , مدل سازی احتمالی