افزایش حلالیت فلاژلین نوترکیب سالمونلا انتریتیدیس با بکارگیری اسمولایتها

واکسیناسیون طیور بر ضد سالمونلا انتریتیدیس عامل کاهش ریسک ابتلاي سالمونلوز در انسان است. تولید نوترکیب فلاژلین سالمونلا انتریتیدیس در میکروارگانیزمی غیر پاتوژن زمینه ایجاد واکسنهاي ايمن سالمونلوز است. ابراز فلاژلين مذکور در اشرشیا کولي منجر به تشکیل اینکلوژن بادي شد که بازيابي پروتئين فعال از آن فرآیندی پیچیده با بازدهي پایین است. بكارگيري چپرونهاي شيميايي مانند اسمولايتها همزمان با ابراز پروتئین نوترکیب راهکاری مناسب براي اين مشکل است. لذا هدف این تحقیق بررسي تاثیر سوربیتول و تري هالوز بر حلاليت فلاژلين نوترکیب است. القاي ابراز فلاژلین در (Escherichia coli BL21( DE3در حضور سوربیتول و تري هالوز انجام شد. پس از شکست سلولي و جداسازي بخش محلول، آنالیز حلالیت پروتئین با استفاده از SDS- PAGE و دانسیتومتري انجام شد. بالاترین افزایش درصد حلالیت فلاژلين (نسبت مقدار پروتئين در بخش محلول به کل پروتئین ابراز شده) ( ۴۷,۵۸ %) در غلظت mM ۲۰۰ سوربیتول مشاهده شد. لذا بکارگیري سوربیتول در حين ابراز فلاژلين راهکاری مناسب براي تولید این پروتئین در فرم محلول و فعال آن است.

Keywords:

سالمونلا انتریتیدیس , واکسن , فلاژلین , اینکلوژن بادی , اسمولایمت