معرفی سیاه شور مصری بعنوان گیاهی با استفاده های چندمنظوره و عوارض احتمالی مصرف آن

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 5,649

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JAGH01_035

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1400

Abstract:

سیاه شور مصری (Suaeda aegyptiaca (Hasselq.) Zohary) گیاهی هالوفیت با نام محلی سمسیل (در جنوب کرمان) است و بعنوان گیاهی تغذیه ای-دارویی شناخته میشود. ترکیبات غالب گزارش شده در این گیاه اسیدهای چرب اند و بیشترین مقدار نیز مربوط به اسیدلینولئیک و اسیدپالمیتیک است. با توجه به ارزش اسیدهای چرب در صنایع غذایی، بهداشتی و داروسازی، گیاه سیاه شور مصری میتواند منبع طبیعی غنی جهت سنتر این ترکیبات باشد و با انجام تحقیقات بیشتر شاید بتوان آن را به عنوان یک دانه روغنی معرفی کرد. البته بهتر است شرایط بهینه اکولوژیکی سنتز بیشترین میزان اسیدهای چرب در این گیاه شناسایی شوند.علاوه بر این، بر اساس تحقیقات صورت گرفته، اندامهای هوایی این گیاه قابلیت بالایی در جذب آلودگیها و بویژه عناصر سنگین خاک و احتمالاً هوا (ذرات معلق در گرد و خاک) را دارند. از طرفی سمسیل گیاهی است مشهور در جنوب کرمان که به میزان زیاد بعنوان سبزی مصرف میشود. اما یافته های علمی بیانگر این است که به دلیل محتوی بالای عناصر سنگین در اندامهای S. aegyptiaca، از مصرف این گیاه باید خودداری شود و صرفاً در مرحله رشد رویشی که اندامهای هوایی آن در حد 10-15 سانتیمتر هستند، مورد استفاده قرار گیرد.بطور کلی پیشنهاد میشود از گیاه سیاهشور مصری بعنوان گیاهی با خاصیت گیاهپالایی قوی جهت تصفیه خاک زمینهای کشاورزی از آلودگیها استفاده شود و بذر آن را میتوان برای صنایع بهداشتی از جمله تولید صابون و در صورت عدم وجود عناصر سنگین بعنوان دانه روغنی معرفی کرد.

Authors

سیدحمزه حسینی

استادیار، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه جیرفت، جیرفت، ایران،

فرشته عزتی قادی

استادیار، گروه زیستشناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه جیرفت، جیرفت، ایران