وحید آقابالایی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران-آبفا، دانشگاه صنعت آب و برق شهید عباسپور
پولاد پوریکتا - دانشجوی کارشناسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
مجتبی الماسی - دانشجوی کارشناسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
مرتضی حیدری

امروزه به کارگیری بتن های ناتراوا به منظور افزایش دوام و بهبود مشخصات فنی بتن های مورد استفاده در مخازن آبی از اهمیت زیادی برخوردار است. از طرفی با توجه به اجرای دشوار و عدم توجیه اقتصادی برخی فناور یهای جدید مانند مواد پوششی، مطمئن ترین راه ناتراوا کردن بتن، بهینه سازی طرح اختلاط از طریق کاهش نسبت آب به مواد سیمانی و به کارگیری ژل میکروسیلیس تا حد رسیدن به کارایی مناسب، می باشد. سوالات تحقیق: در این مطالعه اثرات کاهش نسبت آب به مواد سیمانی و استفاده از ژل میکروسیلیس در مخلوط بتن به منظور بهینه سازی طرح اختلاط و در نهایت دستیابی به فاکتور های مطلوب دوام مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق: در این راستا آزمایش های اسلامپ، مقاومت فشاری، جذب آب نیم ساعته و یک ساعته و بلند مدت و نیز تعیین مقاومت ویژه الکتریکی(با توجه به استانداردهای مربوطه) بر روی نمونه های مکعبی ساخته شده از مخلو طهای کنترل و آزمایشی صورت پذیرفت. نتیجه گیری: مقایس هی نتایج نشان م یدهد که بهترین و مطمئن ترین راه برای بالا بردن مقاومت فشاری، مقاومت ویژه الکتریکی و کاهش جذب آب و در نتیجه بهبود ناتراوایی بتن، کاهش نسبت آب به سیمان از طریق ب هکارگیری ژل میکروسیلیس (به عنوان یک افزودنی چند منظوره) با در نظر گرفتن محدودیت های آیین نام های می باشد

جذب آب، ژل میکروسیلیس، نسبت آب به مواد سیمانی، نفوذ ناپذیری، مقاومت ویژه الکتریکی