مهدی احمدیوسفی - پژوهشیار دانشگاه جیرفت، کیلومتر ۸ جاده بندرعباس، دانشگاه جیرفت
مهدی محمدی - دانش آموخته بیوتنکولوژی کشاورزی از دانشگاه تحصیلات تکمیلی و صنعتی کرمان، کیلومتر ۸ جاده بندرعباس، دانشگاه جیرفت

زغال زیستی از سوزاندن بقایای آلی تحت حداقل یا بدون اکسیژن در دماهای بالا 500-300 درجه سانتیگراد در یک محیط بسته تولید میشود. تغیر شکل عناصر غذایی توسط بسیاری از عوامل زنده و غیر زنده تحت تاثیر قرار میگیرد. زغال زیستی از یک طرف با افزایش pH در خاکهای اسیدی و همچنین با جذب فنول و ترکیبات آلی مهارکننده نیتریفیکاسیون شرایط را برای باکتریهای نیتریفیکاتور مطلوب میسازد و سبب افزایش معدنی شدن نیتروژن می شود. از طرف دیگر زغال زیستی میتواند هر دو شکل نیتروژن NH4+) و (NO3- محلول خاک را جذب کند، در نتیجه نیتروژن معدنی محلول حداقل به طور موقت کاهش مییابد. این فرایند ایموبلیزاسیون میتواند پتانسیل نیتروژن معدنی برای هدر رفت در خاکهای با آبشویی بالا را کاهش دهد. زغال زیستی ممکن است تثبیت بیولوژیک N2 را در نتیجه افزایش قابلیت دسترسی فلزات کم مصرف مانند آهن، نیکل، تیتانیوم، بور، و مولیبدون تحریک کند.

زغال زیستی، تغییرشکل، عنصر نیتروژن و آبشویی