ارزیابی تاثیر روشهای مختلف کاشت و تراکم بوته بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم کنجد

کنجد (Sesamum indicum L.) حاوی اسیدآمینه های ضروری و اسیدهای چرب غیراشباع و به عنوان ملکه ی دانه های روغنی شناخته شده است. در این پژوهش، روشهای مختلف کاشت در دو سطح (شامل کشت جوی و پشته یک و دو ردیفه)، تراکم بوته (در سه سطح شامل 20، 30 و 40 بوته در مترمربع) و دو رقم کنجد (به نامهای اولتان و ناز تک شاخه) بر اساس آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار، مطالعه گردید. صفات اجزای عملکرد و عملکرد دانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که از بین اجزای عملکرد، تعداد کپسول در بوته در تراکمهای 30 و 40 بوته در مترمربع بیشترین مقدار بود که در مقایسه با تراکم 20 بوته در مترمربع تفاوت آماری معنیداری داشتند. تعداد دانه در کپسول در تراکم 20 بوته در مترمربع بیشترین مقدار بود که نسبت به دو تراکم دیگر، تفاوت آماری معنیداری نشان داد. بالاترین عملکرد دانه از تراکم 40 بوته در مترمربع به دست آمد و کمترین مقدار عملکرد نیز به تراکم 20 بوته در مترمربع اختصاص داشت. از بین دو رقم موردمطالعه، رقم اولتان دارای بالاترین عملکرد و اجزای عملکرد دانه بود که نسبت به رقم ناز تک شاخه، تفاوت آماری معنیداری را نشان داد.

Keywords:

جوی و پشته , کپسول , تراکم , رقم