زهرا امیری قنات سامان - فارغ التحصیل رشته اگرواکولوژی، دانشگاه جیرفت
بهاره پارسامطلق - استادیار، عضو هیئت علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی دانشگاه جیرفت
مهدیه امیری نژاد - استادیار، عضو هیئت علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی دانشگاه جیرفت

علفهای هرز مهمترین عامل محدودیت در نظامهای مختلف کشاورزی میباشند و در صورت عدم مبارزه، عملکرد گیاهان زراعی را به میزان قابل توجهی کاهش میدهند. روشهای مختلفی برای کنترل علفهای هرز و جایگزینی کاربرد علفکشها وجود دارد که از مهمترین آنها میتوان به استفاده از خاکپوش1 اشاره کرد. خاکپوش لایه پوششی از مواد آلی و یا غیر آلی است که برای محافظت و ارتقاء کیفیت خاک، افزایش ذخیره رطوبت خاک و کنترل علف های هرز استفاده میشود. این پژوهش با هدف بررسی مزایا و معایب استفاده از خاکپوش (با تمرکز بر خاکپوش های زیستی) به جای علفکش های شیمیایی در کنترل علفهای هرز، انجام شده است. نتایج بررسی منابع مختلف حاکی از آن است که استفاده از خاکپوش در کنترل علف هرز و استفاده از آن بجای علف کش به دلیل خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاکپوش میتواند از جوانهزنی و در نتیجه رشد علفهای هرز جلوگیری کند. از طرف دیگر بسیاری از گونه های علف هرز برای جوانه زنی نیاز به نور دارند، خاکپوش میتواند از رسیدن نور به بذور آنها جلوگیری کند و با تولید یک لایه خفه کننده موجب کاهش فتوسنتز و در نتیجه کاهش رشد گیاهچه های علف هرز و افزایش رشد و عملکرد گیاه هدف میشود. از این رو استفاده از خاکپوش های زیستی به دلیل عدم آلایندگی و مخاطرات زیست محیطی در جهت رسیدن به اهداف کشاورزی پایدار توصیه میگردد.

مواد آلی، علف هرز، گیاه هدف، کشاورزی زیستی