امین بابادی - عضو گروه اخلاق و تربیت بنیاد پژوهش های اسلامی

دانشگاهی تدريس می شود به نوعی از شیوه تلفیقی برنامه درسی در نظام آموزشی خود بهره می برد كهمی تواند به عنوان الگويی خاص مورد مطالعه قرار گیرد. در اين شیوه تلفیقی دانشجويان، دانشجو– طلبه هايیهستند كه به طور همزمان هم دروس حوزوی وهم دروس دانشگاهی را می گذرانند (بابادی، جعفری ثانی،كرمی، 1394). سؤال اصلی اين مقاله آن است برنامه درسی تلفیقی فارغ از گونه های مختلف آن (چند/میانو فرارشته ای)، چه نقشی در اشتغال دانش آموختگان دانشگاه علوم اسلامی رضوی داشته است؟ امروزه،برنامه های درسی علوم انسانی و اسلامی با چالش های جدی مواجه است. از يکسو، برنامه های درسی حاكمبه دلیل موضوع محوری، پاسخگوی نیازهای دانشجويان نمی باشد و از سوی ديگر، به علت سرعت گسترشمرزهای دانش انشعاب های متعددی از علوم پديد آمده كه منجر به تخصصی شدن هر چه بیشتر رشته هایعلمی گرديده است (خلخالی، 1373؛ جعفری ثانی، كرمی، پاک مهر، 1392) اين موضوع سبب شده تا نیازمحیط های علمی و دانشگاهی به برنامه های غیر رشت های، آشکار شود و دگرگونی های پی در پی در ساختاربرنامه های درسی دانشگاه ها ايجاد نمايد (بنکن و برواون، 2008). صاحب نظران متعددی بر تلفیق موضوعاتدرسی دانشگاهی به سبب مزايای اثبات شده، صحه گذاشته اند (اورز و والستنهام، 2007؛ نیکتینا، 2006).