عبدالعارف شجاعی - مدرس دانشگاه فرهنگیان گرگان
محبوبه عارفی - دانشیار دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی
کوروش فتحی واجارگاه - دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی
غلامرضا شمس مورکانی - دانشیار دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی
حلیمه عربی - کارشناس ادبیات فارسی، معلم دوره متوسطه اول اداره آموزش و پرورش مراوه تبه استان گلستان

صاحب نظران و اندیشمندان تعلیم و تربیت، برنامه درسی را مهم ترین عنصر تشکیل دهنده نظام تعلیمو تربیت می دانند این حوزه یکی از جوان ترین حوزه های معرفت بشری محسوب می شود که در عرصه ها وقلمروهای مختلف آن چنان پرشتاب در حال فهم آفرینی و تحول است که تعیین مرزها و حدودوثغور برای آنامری دشوار و حتی غیرممکن است .درواقع برنامه درسی قلب نظام تعلیم و تربیت و ابزاری در جهت تحققاهداف تعلیم و تربیت است. برنامه درسی به عنوان یکی از حوزه های بحث برانگیز در سال 1918 به وسیلهفرانکلین بوبیت با انتشار کتابی تحت عنوان برنامه درسی هویت یافت. این حوزه تخصصی نسبتاً جوان ازدهه های آغازین بیستم تاکنون در مسیر رشد و توسع های شتابان قرارگرفته است. البته هویت به معانی عدمتعین گفتمانی یا عدم توافق درباره مأموریت رشته موضوعیت خود را برای دانش پژوهان و دانش آموختگان ازدست نمی دهند بلکه بدین معناست که بحران در منزلت حرفه ای دانش آموختگان را واقعیتی تلخ و نامبارکاست، به دیگر سخن دانش آموختگان رشته دارای منزلتی به اعتبار ظرفیت های منحصربه فرد حرفه ای ورشت های نیستند تا جایی که می توان گفت در جامعه ایران و به ویژه تا آنجا که به نظام آموزشی و به کارگیریخدمات دانش آموختگان این رشته مربوط می شود، اعلام مرگ رشته خلاف واقع اصحاب رشته در ظرفیتفردی و سازمانی«فردی و سازمانی» نیست.