علی برائی - دانشجوی دکتری مطالعات برنامه درسی دانشگاه فردوسی مشهد
مرتضی کرمی - دانشیار دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد

آموزش ضمن خدمت کارکنان در کشور ما موضوعی است که اهمیت و ارزش خود را به نحویشناسانده و یکی از برنامه های اساسی دولت محسوب می شود؛ اما غفلت از عوامل زمینه ساز تغییر رفتارکارکنان می تواند موجب شود تا سرعت بهبود سازمان ها معادل با سرعت شیوع و گسترش آموزش ها در بینکارکنان نباشد (معین نژاد، صارمی و کاوه، 1393؛ تیرانداز و جلالی، 1391؛ وثوقی و نامدار، 1390). درانتخاب و به کارگیری روش های آموزش کارکنان باید مؤلفه های متعددی را در نظر گرفت تا این انتخاب،انتخابی درست و اثربخش باشد. ازجمله مؤلفه هایی که باید در انتخاب روش آموزش مورد توجه قرار گیردمی توان به فعال بودن روش، درگیر کردن حواس مختلف فراگیران، ترغیب فراگیران، اعتبار و ارزش، کاراییو ثمربخشی، انعطاف پذیری، سازگاری با سایر روش ها، ایجاد رابطه صمیمی بین آموزشگر و فراگیران وفراگیران با فراگیران، تناسب با علایق، نیازها، زمینه شغلی، آمادگی و تجارب فراگیران اشاره کرد (محبوبی و ایزدپناه، 1388).