کاربست مفهوم جاودانگی وپایداری از دیدگاه کریستوفر الکساندر درجهت طراحی مجتمع مسکونی در شهر همدان

درگفتارها و نوشته های گوناگون اندیشمندان عرصه مطالعات سکونتگاه های جمعی، همواره از معنا به عنوان انگاره ای که در ایجاد محیط جمعی مطلوب، نقشی اساسی بر عهده دارد، نام برده اند. پارامتری که تاکید آن بیشتر بر ویژگیهای ذهنی فرد است تا کالبد و فرم ظاهری محیط، و در حقیقت کیفیت معنا در رابطه با محیطهای جمعی، نمیتواند به صورت مستقل از عرصه ذهنی، خاطرات و فرهنگ ناظر، فرصت ظهور و بروز یابد. به منظور بررسی این مدعا و فرض فوق، در قالب روش توصیفی و تحلیلی، و شیوه مرور متون و منابع و اسناد تصویری، ابتدا تعاریفی مختصر از واژگان اصلی نوشته پیشرو چون محیط، فضا، مکان، ماندگاری، جاودانگی، ارائه خواهد شد. در ادامه با تکوین رابطه بین مولفه معنا و عنصر مکان از طریق بررسی نظرات صاحبنظران در مورد فرم مطلوب مجتمعهای مسکونی، به بازشناسی تاثیر و نقش اعتقادات و مراسم عرفانی- تاریخی طبق دیدگاه کریستوفر الکساندر در ایجاد حس تعلق و خاطره سازی و حضورپذیری و به تبع آن ارتقا نقش محیط به مکان در فضاهای مسکونی خواهیم پرداخت. در این پژوهش نظریه های طراحی کریستوفر الکساندر درچهارمرحله موردتحلیل قرار گرفته است: مرحله نخست شامل یافتن روشهای مناسب درطراحی با رویکردی خردگرایانه است ودر این مقطع است که یادداشتهایی بر ترکیب فرم منتشر میشود. مرحله دوم نظریه های الکساندر با انتشار نظریه "شهر یک درخت نیست" ادامه مییابد. درمرحله سوم، با دونظریه زبان الگو و روش جاودانه ساختمان کار خود را به اوج شکوفایی رسانده و در نهایت با مفهوم جدیدی از نظریه پیچیدگی در مجموعه طبیعت نظم که تکمیلکننده تمامی نظریه های الکساندر از ابتدا تاکنون میباشد، بحث خود را انتظام می بخشد.

Keywords:

ماندگاری و جاودانگی , ویژگیهای ذهنی , فضا , کریستوفرالکساندر , معماری جاودانه