مهناز ونائی - کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشکده هنرو معماری، دانشگاه بوعلی سینا

امروزه انجام فعالیتها به صـورت گروهی مسـئله ای اسـت که از یک انتخاب به یک ضـرورت تبدیل شده است. تخصصی تر شــدن فعالیتها ســبب شــده که افراد با تخصــصهای متفاوت و مکمل گرد هم آیند تا برای به انجام رســاندن یک کار به همکاری بپردازند و از مزایای کار گروهی بهره ببرند. کمبود وقت و اسـتفاده از نظرات دیگران از جمله دلایلی است که سبب رواج یافتن کار گروهی شـده است اما در این میان برخی همکاریها قادرند با موفقیت نتایج مورد انتظار خود دست یابند و برخی دیگر در مراحل متفاوت همکاری دســت از فعالیت میکشــند و نمیتوانند به همکاری ادامه دهند. این عدم همکاری نیز میتواند در مورد یک پروژه صادق باشد و یا میتواند به طور کلی باعث فروپاشیدن گروه شود. به تعبیری افراد گروه قادر به همکاری موثر نیستند و ترجیح میدهند ادامه فعالیت را متوقف کنند.فعالیت گروه ی در در ارتباط با تیمهای طراحی نیز از این قاعده مستثنا نیست و افراد مدت زیادی را صرف تشکیل یک تیم میکنند تا به هدف خود که رسـیدن به نتایج بهتری در طراحی اسـت، دسـت یابند. طراحی در تیمهای متشکل از افراد با رشته های متفاوت، گروه های چند رشتهای، میان رشتهای و غیره است که طبق تعاریف و مفاه یم، دلایل و اهداف مختص به خود را دارند. در این میان آنچه امروزه در دنیای معماری شـاهد هستیم تشکیل گروه های طراحی چند رشتهای، نظیر گروه فرانک گری، است که مجموعهای از تخصصهای مرتبط به کار طراحی هستند که با ذهن خلاق و مشورت با یکدیگر قادرند نقاط ضعف راهکارها را شناسایی کرده و درصدد حل کردن آن برآیند. اما میدانیم که کار گروهی صرفا گردهم آیی تعدادی از افراد نیســت و مهمترین دلیل تشــکیل گروه بهره مندی از تخصــص و تجربه افراد اســت. روشــن اســت که بدون اطلاع از مفاهیم وتعاریف مربوط به همکاری، لزوم تشـکیل تیم و شناخت هدف مورد نظر نیز امری بدون تأمل تلقی میشود. در این مطالعه ابتدا با بررسـی مفاهیم مرتبط به گروه و همکاری به درکی روشـن میرسـیم و سپس شیوه ها و دلایل همکاری چند رشته ای را مرور خواهیم کرد.

فعالیتهای گروهی، رشته های متفاوت و مکمل، تیمهای طراحی چند رشته ای