مریم نجفی - دانشجوی دکتری ، دانشکده فنی و مهندسی، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اردبیل، ایران
مسعود یوسفی تذکر - استادیار، دانشکده فنی و مهندسی، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اردبیل، ایران

با اختراع خودرو، شهرها وارد چرخه احداث و تعریض خیابان و به تبع آن افزایش خودرو و افزایش مشکلات تردد شدند. این قضیه در مورد مرکز شهرها که روزگاری مملو از حضور اجتماعی افراد بود و بر اساس حرکت پیاده سازمان یافته بودند، بیش از پیش بروز کرده و زوال زندگی در این مراکز را به همراه آورد. افزایش تعداد خودروی شخصی، آلودگی روزافزون هوا، کمبود فضا و گسترش مفاهیم مربوط به شهر پایدار و شهر سالم، نگاه به گذشته و ویژگی های شهرهای آن دوره سبب شد تا احیای قابلیت پیاده مداری شهرها مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری واقع شود. تحقیق حاضر با تاکید بر اولویت بخشیدن به حرکت عابر پیاده به بررسی معیارهای فضای شهری پیاده مدار می پردازد. هدف از پژوهش حاضر مطالعه عوامل کیفی تاثیر گذار در شکل گیری فضاهای شهری پیاده مدار و تدقیق آن با مطالعه موردی پیاده راه عالی قاپو می باشد. بر این اساس مقاله حاضر با روش مطالعه اسنادی و کتابخانه ای به دنبال بررسی میزان تاثیر پیاده مدار نمودن خیابان عالی قاپو در ارتقای کیفیت محیط می باشد. در نتیجه با تعیین اهداف و انتخاب معیارها و روش سنجش کیفیت فضای شهری پیاده مدار، بتوانیم در راستای ارتقای کیفیت فضاهای شهری پیاده مدار در جهت حمل و نقل انسان محور در کشور گامی برداریم.

معابر شهری، پیاده مداری، فضای شهری، پیاده راه، اردبیل