ارزیابی و ترازبندی شاخص های پایداری اجتماعی درفرآیند برنامه دهی معماری

از ابتدای قرن بیست و یکم نگاه توسعه پایدار صرفا معطوف به ابعاد زیست محیطی و یا اقتصادی نبوده بلکه مباحث اجتماعی، دریچه جدیدی را در مسیر تحقق توسعه پایدار گشوده است .پایداری اجتماعی به عنوان یک جز اساسی از توسعه پایدار مورد توجه ویژه برنامهریزان است. از آنجا که در فرآیند برنامه دهی معماری توجه به مباحث اجتماعی اجتناب ناپذیر است، با تعیین ابعاد پایداری اجتماعی و ترازبندی آن میتوان اصول موثر بر مباحث اجتماعی در ارتباط با طراحی را بررسی و شناسایی نمود. گستردگی و پیچیدگی و تنوع شاخصهای پایداری اجتماعی و نقش آنها در طراحی ایجاب میکند تا نقش و عملکرد این شاخص مورد توجه قرار گیرد، چراکه در بسترهای مختلف محیطی هر یک دارای ارزشی متفاوت از دیگری است. لذا این پژوهش با فرض یکسان نبودن وزن شاخصهای پایداری اجتماعی و با هدف شناخت و ارزیابی شاخص های پایداری اجتماعی در طراحی انجام میشود. بدین منظور از روش لکسیکوگراف که از روشهای ارزیابی چند معیاری است، و نیز روش یافته اندوزی براساس مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و پرسش از کارشناسان امر استفاده میشود. ارزیابی شاخصها با استفاده نرم افزار spss نشان میدهد که توجه به پایداری اجتماعی به ترتیب در طراحی کاربریهای فرهنگی، مسکونی و تجاری واجد ارزش بیشتر است، هر چند که میزان تاثیر هر یک از شاخصهای پایداری اجتماعی در این کاربریها متفاوت است.

Keywords:

توسعه پایدار , پایداری اجتماعی , معیارهای پایداری اجتماعی , لکسیکوگراف.