توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی(TOD)جهت تسهیل و توزیع بهینه خدمات شهری بامحوریت عابرین پیاده

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 696

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

UMCONF07_102

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1400

Abstract:

رویکرد توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی به عنوان یکی از کامل ترین نظريه ها در ساختار مدیریت حمل و نقل است که بر ارتباط متقابل حمل و نقل عمومی و توسعه شهری تأکید دارد. توسعه شهری بر مبنای حمل ونقل عمومی بعنوان راهکاری موثردر توسعه کلانشهرها شناخته می شود، در این الگوی توسعه بر کاهش سفر براساس طراحی کاربری های مختلط و تامین کننده نیاز شهروندان، تمرکز کاربری های در حاشیه ایستگاه های حمل ونقل عمومی، تسهیل استفاده شهروندان از پیاده روی و دوچرخه سواری برای تردد بین مراکز خدمات و سیستم حمل ونقل عمومی و کاهش استفاده از خودرو استوار است. به طور کلی مساله ترافیک و معضل آلودگی در کلانشهرها بسیار مسئله عمیقی است که بتوان با اتوبوس و مترو به مصاف آن رفت خودرو، از درب مبداتا درب مقصد، همراه مسافر است ولی حمل و نقل عمومی تنها در ایستگاه های خود پذیرای مسافران شهری است. قدمت متروی بسیاری از شهرهای توسعه یافته جهان به یک قرن میرسد، ولی معضل ترافیک این شهرها، تا دو سه دهه ی اخیر، حل نشده باقی مانده است. به طوری که حمل و نقل عمومی به تنهایی نتوانسته بر خودرو محوری چیره شود و عمدتا وسیله ای جهت سفر اقشار کم درآمد شهری شده است. اما تلفیق کاربری زمین با حمل نقل عمومی ، راهکار جدیدی را ارائه کرده و آن فعال شدن رویکرد های مبتنی بر پیاده روی و دوچرخه سواری در شهرها است. محل ایستگاه حمل و نقل عمومی را نمیتوان به شهروند مسافر نزدیک کرد، اما می توان شهروند مسافر را به ایستگاه نزدیک کرد و شهر را با استانداردهای جدید در حوزه تراکم و معابر، حول ایستگاه های حمل و نقل عمومی باز آفرینی کرد و این میتواند تعریف زیبایی از یک رویکرد جدید به نام TOD باشد. توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی و اصلاحات آن، خیابان های شهر را از خودرو پس گرفته و به عابرین پیاده و دوچرخه سوارها تحویل میدهد و به عبارت ساده شهر را انسان محور میکند. اگر برای کلانشهر تهران 300 زون TOD درنظر بگیریم، هزينه كل شيفت و پیاده روی و دوچرخه سواری تهران، 4500 میلیارد تومان خواهد بود. برای اصلاح 1500 کیلومتر معبر جمع کننده، 1100 کیلومتر معبر شریانی، حدود 4000 کیلومتر مسیر امن دوچرخه و حدود 5000 کیلومتر پیاده رو پیاده پسند وجود دارد.

Authors

پگاه جعفری حقیقت پور

دکتری تخصصی عمران - راه و ترابری ، استادیار دانشگاه ، گروه فنی

علیرضا توانا

کارشناسی مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب مهندسی