هانیه ملوک زاده - دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه مازندران
امیرعلی زرین مهر - دکترای مهندسی عمران، استادیار دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه مازندران

یکی از مشکلات شناخته شده در برنامه ریزی شهری، افزایش روزافزون جمعیت در شهرهای مدرن و عدم توانایی زیرساختهای شهری در پاسخگویی به نیاز آنها است. از جمله زیرساختهای مهمی که تحت تاثیر این موضوع قرار میگیرد زیرساخت حمل ونقل شهری است. امروزه مهمترین سیاستهای جهانی در بهبود کارایی سیستمهای شهری، برنامه ریزی در جهت افزایش سهم حمل ونقل همگانی از سیستم حمل ونقل شهری است. این سیستمها باید به گونه ای طراحی شوند که مسافران شبکه های حمل ونقل عمومی در کمترین زمان ممکن و باصرف هزینه ای معقول بتوانند از مبدا به مقصد سفر خود برسند. این سیستمها با افزایش سرعت سفر و کاهش ازدحام در شبکه ی حمل ونقل شهری از بار مشکلات ترافیکی شهرهای بزرگ میکاهند، و تاثیر بالقوه ای در جهت کاهش آلودگی و مصرف سوخت خواهند دا شت. مساله طراحی شبکه خطوط همگانی از مسائل اساسی در دستیابی به تو سعه شهری پایدار به شمار میرود. اگرچه تاکنون مطالعات فراوانی در ادبیات پژوهش به این مساله پرداخته اند، تمرکز بر شبکه های حمل ونقلی خاص در این حوزه اندک بوده است. مطالعه پیشرو، بر مساله یافتن بهترین شبکه خطوط برای شبکه های شهری با الگوی شطرنجی و بررسی کیفیت آن تمرکز میکند. هدف این مطالعه آن ا ست که، با حفظ محدودیت بودجه، حداکثر پو شش تقاضای سفر در سطح شبکه حاصل گردد. نتایج به دست آمده، برای یک شبکه شطرنجی ۶× ۱۰ ، در سه سطح بودجه مختلف از طریق شمارش جوابهای غالب مساله بررسی میگردد.

طراحی شبکه خطوط همگانی، شبکه شطرنجی، پوشش، جواب غالب، شمارش.