عرفان عباسی قاسملوئی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی معماری دانشگاه ارومیه
الهام رسول زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی معماری دانشگاه ارومیه
مظفر عباس زاده - استادیار، دانشکدهی معماری، شهرسازی و هنر دانشگاه ارومیه

نما به عنوان یکی از مؤثرترین عناصر تأثیرگذار بر کیفیت فضاهای شهری، عاملی است که کنترل و اصلاح آن مـیتوانـد بـه بـالا رفتن کیفیت سیما و منظر شهر منجر شود. سیمای بصری نامناسب شهرها که امروزه با آن مواجه هستیم، نتیجه ی دور باطلی میباشد که برون رفت از آن نیازمند شناخت ریشه ای معضل و ارائه ی قواعدی اسـت کـه بتواننـد حرکـت نیروهـای مـرتبط را در یـک راسـتا هماهنگ کنند. اهمیت تدوین چارچوب و ضوابط برای نماهای شهری متناسب با زمینه، شرایط فیزیکی و بـا توجـه بـه نـوع کـاربری، امروزه بیش از پیش مورد اتفاق است و دلیل آن، کاهش دادن تأثیر عواملی چون فرهنگ بساز و بفروشـی، اعمـال سـلیقه ی کارفرمـا، هنرنمایی ناشیانه ی برخی طراحان و مواد و مصالح نامرغوب و چندین عامل مخرب دیگر است. همین مسئله ما را بر آن داشـت تـا بـا تدوین این مقاله، پس از پرداختن به مبانی نظری موضوع ضوابط و قوانین5 محلی، ملی و بین المللی5 موجود در حوزه ی نماسازی که با رویکردی توصیفی-تفسیری مورد بررسی قرار گرفته اند، به این سؤال که قوانین و مقررات موجود چه کمکی به پایان این نابسـامانی در منظر شهری کرده اند و برای بهبود آنها چه باید کرد، پاسخ دهیم. در نهایت بررسیهای صورت گرفته در نوشتار حاضر ایـن نتیجـه را به دست داد که در این حوزه با ضعف در تدوین و اجرای قوانین مواجهیم و ساماندهی این وضعیت نیازمند تغییر رویکـرد از توجـه بـه تک بناها به کلیت شهر میباشد تا رهیافت به اهداف غایی که جلوهی بهتر و درخشـان5 سـیمای شـهرها اسـت، تسـهیل شـود و سـهم بهسزایی در احقاق حقوق عمومی شهروندان داشته باشد.

نما، منظرشهری، ضوابط، قوانین، حقوق