روش ها و ابزارهای ارزیابی پایداری گردشگری

گردشگري پايدار و سنجش و ارزيابي پايداري ازجمله مباحثي است كه از سوي صاحب نظران و برنامه ريزانمورد توجه واقع شده و به دنبال آن و كمتر از دو دهه پس از ايدهي توسعه ي پايدار در نشست هاي سياسيو علمي، روشها، ابزار و شاخص ها با توجه به زمينه هاي تخصصي مطرح و مورد استفاده قرار گرفته است ومطالعات و پژوهش هاي گسترده اي پيرامون آن انجام شده و همچنان ادامه دارد. گام برداشتن در مسيرتوسعه ي پايدار گردشگري نيازمند درك و شناخت جامعي از وضعيت پايداري گردشگري است. نداشتن شناخت كافي از وضعيت پايداري گردشگري در نواحي روستايي مي تواند منجر به تشديد آثار وپيامدهاي نامطلوب كولوژيكي، اقتصادي و اجتماعي فرهنگي در روستاها شود و بيش از پيش آيندهتوسعه ي گردشگري را با چالش و مشكالت متعدد روبه رو سازد. بنابراين، آگاهي از وضعيت پايداري گردشگري و ابعاد آن در مناطق روستايي الزامي و اجتناب ناپذير مي نمايد و مي تواند راهنمايموثري پيش روي برنامه ريزان و دست اندركان اين حوزه باشد. در اين مطالعه روشها و ابزارهاي ارزيابيپايداري گردشگري مورد بررسي قرارگرفت. نتايج نشان داد جهت ارزيابي پايداري گردشگري در نواحيروستايي يك فرآيند چند مرحله اي وجود دارد كه شامل تعريف و تجديد موضوع و اهداف ارزيابي، شناساييابعاد و مولفه هاي اص لي، شناسا يي شاخص هاي اصلي (شاخص هاي توسعه پايدار گردشگري)، تعيينمقياس پايداري، مشخص كردن درجات (بخش هاي از مقياس) پايداري، ترسيم مسيرهاي ارزيابي پايداريو استخراج بارومتر و رادار پ ايداري در طول زمان، ارزيابي پايداري گردشگري روستايي، بررسي و بازبينينتايج ارزيابي مي باشد.

Keywords:

ارزيابي , پايداري , گردشگري , مناطق روستايي