بررسی گردشگری روستایی و توسعه پایدار گردشگری

در دنياي كنوني يكي از شناخته ترين راهبردها براي توسعه روستايي، گردشگري و فرصت هاي مربوط به آناست. از طرف ديگر، امروزه پارادايم پايداري به طور عام و در توسعه روستايي به طور خاص به دغدغه ايجهاني تبديل شده و در مبحث توسعه گردشگري، مفهوم پايداري كانون اصلي مباحث علمي و دانشگاهيجهان است. امروزه توسعه گردشگري از رهيافت هاي رايج اقتصاد محور، به سمت رويكرد توسعه پايداراجتماعات محلي سوق يافته است و سعي دارد با تأثيرگذاري در سه بعد پايداري اجتماعي، اقتصادي و زيستمحيطي، ضمن جلب مشاركت جوامع محلي در توسعه اقتصاد ملي از طريق حفاظت از پتانسيل ها و حمايتاز منابع طبيعي و محيط زيست به توسعه محلي نيز بيانجامد. مقاله حاضر از نوع توصيفي –تحليلي-كتابخانه-اي است. نتايج مطالعه نشان داد كه رشد روزافزون صنعت گردشگري، لزوم بهرهگيري بيشتر از منافع قابلكسب از آن را ايجاب ميكند. اما بايد توجه داشت كه عدم توجه به آثار مخرب گردشگري، پيامدهاي ناگوارياز خود برجاي ميگذارد. بكارگيري اصول توسعه پايدار اين پيامدها را به حداقل مي رساند. بنابراين براياستفاده هميشگي ازمنابع خداداي، توجه به اصول پايداري غيرقابل اجتناب است.

Keywords:

توسعه , پايداري , گردشگري , مناطق روستايي