مریم محمودصالحی - دانشجوی کارشناسی ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
هدی مزینی - استادیار دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران
مرتضی امانی - دستیار پژوهشی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

هدف مطالعه حاضر بررسی تفاوت زاویه کمری لگنی با و بدون کوله پشتی در دختران دارای هایپرلوردوزیس کمری حین راه رفتن می باشد. آزودنی های تحقیق را دانشجویان دختر ۲۰ تا ۳۰ سال دانشگاه شهید بهشتی تشکیل داده بودند. به منظور اندازه گیری کینماتیک لگن در سه بعد از هشت دوربین ویدیویی (Analysis Motion) استفاده گردید. آزمون های آماری تی وابسته برای بررسی معنی داری تفاوت بین دو الگوی راه رفتن با و بدون کوله پشتی استفاده شد (P≤۰/۰۵). نتایج این آزمون نشان داد که بین هیچ کدام از فازهای راه رفتن با و بدون کوله پشتی تفاوت معنی داری وجود نداشت با این اوصاف تنها در فاز آخر راه رفتن در چرخش لگن بین دو نوع راه رفتن تفاوت معنی داری یافت شد. علاوه بر این نتایج نشان داد که در حرکت افتادگی لگن به سمت چپ و راست (زاویه بتا) تفاوت معنی داری وجود داشت. بنابراین می توان نتیجه گرفت که بیشترین تفاوت در حرکت لگن در طول یک سیکل گام راه رفتن بین و با کوله پشتی، در صفحه فرونتال و حرکات بالا و پایین رفتن لگن وجود دارد.

راه رفتن، کوله پشتی، هایپرلوردوزیس، زاویه کمری لگنی