طاهره همتی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمانشاه، ایران

اثربخشی خانواده درمانی ساختاری بر کاهش تعارضات زناشویی و افزایش رضایت زناشویی زوجین صورت گرفت.: پژوهش از نوع آزمایشی طرح آن به شیوه پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده. جامعه آماری مورد مطالعه تمام زوج های جوان بین 30 تا 40 سال شهر کرمانشاه می باشد که حداقل 2سال از ازدواج آن ها گذشته است، که از این میان تعداد 20 زوج یعنی 40 نفر(20 زن و 20 مرد) به عنوان حجم نمونه به صورت تصادفی سیستماتیک انتخاب شد. جهت جمع آوری داده های پژوهش از دو پرسشنامه تعارض زناشویی(براتی و ثنایی ،(1379 و رضایت زناشویی( اینریچ،(1989به همراه مداخله خانواده درمانی ساختاری استفاده شد این شیوه درمانی در 8 جلسه یک ساعتی با هفته ای یک بار ارایه شد .برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی (مثل میانگین و انحراف معیار ) و از روشهای آمار استنباطی از قبیل تحلیل کواریانس برای بررسی کنترل میزان پیش آزمون و تأثیر روش خانواده درمانی ساختاری استفاده شد و برای انجام تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS-20 استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد 32درصد این تغییرات ناشی از تاثیر خانواده درمانی ساختاری بر کاهش تعارضات زناشویی در شرایط آزمایش است و 47 درصد این تغییرات ناشی از تاثیر خانواده درمانی ساختاری بر افزایش رضایت زناشویی در شرایط آزمایش است.

خانواده درمانی ساختاری ، تعارضات زناشویی ، رضایت زناشوی