لعیا جفتکارآزاد - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه

رمز یا نماد یکی از فنون بسیار هنرمندانه ای است که با جلوه های گسترده و متنوّع خود، از دیر باز موردتوجّه شاعران بزرگ ادب فارسی قرار گرفته است. شاعران شعر فارسی با استفاده از نماد، تصاویر خیالیزیبایی را آفریده اند. با نماد پرده ی خیال رنگین تر می شود؛ می توان، نماد را یکی از بر جسته ترینانواع صور خیال تصور کرد. ادبیّات فاخر ایران سر شار از رمز و نشانه است، رمز یا نماد در بین تمامیگونه های ادبی، خود را به زیباترین شکل می نمایاند. کمتر شاعر ادبی ایران را می توان یافت که در آثارخود نمادی به کار نبرده باشد. کشاورز نیز از جمله شاعرانی است، که دنیای زیبای کودکانه اشعار او،مشحون از انواع نماد می باشد. در این جستار، بعد از تعریف نماد و جلوه های آن در شعر وی، بعد ازتقسیم نماد به انواع اساطیری، طبیعی و دینی، مرسوم و اندامیک، به بررسی انواع نماد در دیوان ویپرداخته شده است. هدف از این مقاله معرفی دیدگاه نمادین کشاورز و معرفی آن به دنیای کودک می باشد.

نماد، ناصر کشاورز، ادبیات کودک، غول، اندامیک