نزهت بهرامی - دانشجوی زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان، کرمان، ایران

پژوهش حاضر با هدف «بررسی بازتاب شاهنامه در اشعار مسعود سعد و غزلیات شمس مولانا» انجامپذیرفته است. شاهنامه ی فردوسی به عنوان زاینده ترین سرچشمه ی مضامین حماسی- پهلوانی، اخلاقی و نیز به عنوانآیینه ی آیینه ای اسطوره ای و ملی، همواره پس از روزگار فردوسی به استمرار خود به صورت یک جریان فرخنده یفرهنگی و ادبی تا امروز ادامه داده است. از سخنوران بزرگی که رگه های پویا و نیرومندی از بازتاب و تأثیر حماسه یملی ایران زیر نفوذ شاهنامه در شعر و سخنش یافت می شود، ناصرخسرو، مسعود سعد سلمان و مولانا است. نتایجحاصل از پژوهش نشان می دهد که به علل و انگیزه های گوناگون از شاهنامه تأثیر پذیرفته و حتی مبادرت به تهیه یبرگزیده ای به عنوان «اختیارات شاهنامه» کرده است؛ جلوه های تأثیر شاهنامه و شخصیت فردوسی، در شیوه یسخنوری اشعار ناصرخسرو، مسعود سعدسلمان و مولانا به عنوان شاعرانی که دارای سخن استوار و روان و اسلوبقوی است- متبلور است. در مضامین، مفاخره ها، آهنگ و لحن سخن حماسی، تصویرها و توصیف های سرزنده وجاندار از میدان های نبرد و هم در آشنایی شاعر با آیین ها و سنت های باستانی و تلمیح فراوان به قهرمانان وداستان های حماسه ی ملی ایران نمود پیدا کرده است. ماهیت و روش تحقیق توصیفی تحلیلی می باشد.

حماسه ملی، حماسه عرفانی، آیین باستان، مُفاخره