مصطفی جعفری - گروه پژوهشی نانوتکنولوژی، معاونت پژوهشی جهاددانشگاهی استان فارس، شیراز، ایران

در اين مطالعه، نمونه هاي پوشش پليمر- سيمان با فرمولاسيون تعيين شده ساخته شد و ميزان جذب آب اين پوشش ها بابكارگيري مقادير متفاوت ازXSBR و همچنين اين پوشش هاي سيمان XSBR اصلاح شده با PVA مورد مطالعه قرارگرفت. همچنين ميزان جذب آب نمونه ها با گذشت زمان نيز بررسي گرديد. نتايج نشان داد كه نمونه شاهد يا مرجع ميزاندرصد جذب آب داشته است و با افزودن ميزان لاتكس XSBR به نمونه هاي داراي سيمان، ميزان جذب آب 3/5 درصدكاهش يافته است كه به دليل حضور بخش قابل انعطاف پليمري است كه منافذ و درزهاي بين سيمان را پوشش مي دهد. درنمونه هاي با مقادبر كمتر ازXSBR اين كاهش ميزان آب چندان چشمگير نبوده كه احتمالاً به دليل ميزان كم بخش منعطف پليمري و ناكافي بودن آن براي پر كردن مطلوب منافذ بين سيمان است. از طرفي بخشي از ذرات موجود در لاتكسبه عنوان افزودني مي باشند و تاثير قابل توجهي بر پر كردن منافذ ماكرو و كم كردن اين درزها ندارند. نتايج نشان داد افزودنمقدار 0/5 درصد وزني از PVA به نمونه ها باعث مي شود كه نمونه هاي پليمر- سيمان به مقدار 2 درصد كاهش جذب آب نشان دهد. اما با افزودن بيشتر مقدار PVA روي ميزان جذب آب نمونه هاي پليمر- سيمان تاثير معناداري نداشت.

پوشش، پليمر، سيمان، لاتكس، PVA, XSBR