تصمیم گیری چند معیاره گروهی جهت ارتقاء تاب آوری شهری در برابر كووید- 19 با استفاده از موافقتنامه های دو جانبه

تصميم گيري چند معياره گروهي روش هايي براي حل مسائل تصميم گيري گروهي ارائه ميدهد. مساله كليدي در تصميم گيري گروهي، رسيدن به نظر واحد نهايي از ادغام نظرات افراد به بهترين نحو است. در رويكرد تصميم گيري چند معياره براي دريافت اولويت ها و اوزان متغيرها، از ماتريس مقايسات زوجي استفاده مي گردد. نكته كليدي در ماتريس ادغام، حفظ خصوصيات ماتريس مقايسات انفرادي پس از ادغام است. در اين مقاله روش دستيابي به ماتريس ادغام از طريق نوشتن وافقتنامه هايي بين افراد بر روي اوزان متغيرها توضيح داده مي شود. ابتدا تابع ميانگين شبه حسابي معرفي گرديده و سازگاري ماتريس مقايسات ادغام شده بوسيله ي اين تابع بررسي مي گردد. سپس با استفاده از اين روش، چند گزينه جهت ارتقاء تاب آوري شهري جهت ارتقاء تاب آوري حمل و نقل شهري در برابر كوويد- 19 بررسي مي گردد. استراتژي هاي مختلف با معيارهاي سلامت، اقتصاد، جامعه شناسي و سياسي مقايسه شده و در نهايت استراتژي قرنطيه محلي و قرنطينه خانگي به عنوان گزينه هاي برتر انتخاب شدند.

Keywords:

تاب آوري شهري , كوويد- 19 , تصميم گيري چند معياره گروهي , موافقتنامه دو جانبه