مدیریت بحران و كاهش آسیب پذیری مناطق شهری در شرایط اضطراری با رویكرد دفاع غیرعامل

شناسايي خطر آسيب هاي احتمالي نقش مهمي در پيشگيري و آمادگي براي مواجهه و مقابله با كم و كيف آثار منفي حملات نظامي به مناطق شهري دارد و از نظر كنترل دامنة صدمات جاني و مالي اهميت زيادي دارد. اگر شناخت ابعاد خطر به مناطق شهري و آسيب هاي محتمل به درستي حاصل شود، ميتوان نوع اقدام هاي مقابله با اين آسيب ها را نيز تا مقياس تكتك افراد به طور گسترده تعريف نموده و توسعه بخشيد. روش پژوهش حاضر از جنس توصيفي - تحليلي مي باشد و هدف پژوهش، بررسي نقش دفاع غيرعامل در مديريت بحران و كاهش آسيب پذيري مناطق شهري در برابرتهديدات مي باشد. يافته هاي پژوهش گوياي آن است كه سياست گذاري و راهبردهاي مديريت بحران و كاهش آسيب پذيري مراكز شهري نسبت به نوع تهديدات متصور متفاوت بوده و بايد با شناخت تهديدات، ويژگي هاي جمعيتي و اصول دفاع غيرعامل در جهت كاهش اثر تهديدات و مخاطرات به امنيت و ايمني مناطق شهري كوشيد. نتايج اين پژوهش گواه آن است كه مديريت بحران و كاهش آسيب پذيري با رويكرد پدافند غيرعامل نيازمند حفظ و ارتقاء كيفي و كمي عملكرد نيروهاي امدادي، سازماندهي و ايجاد ساختار منسجم نهادهاي ذيربط در بحرانها، بهبود و ارتقاء كيفيت طراحي، ساخت و نگهداري سازه هاي درون شهري، ظرفيت سازي بهره گيري از توان نيروهاي داوطلب آموزش ديده مردمي و توسعه تحقيقات نظام مهندسي در خصوص تاب آوري ساختمان هاي خدماتي در بحران ها مي باشد.

Keywords:

پدافند غيرعامل , شرايط اضطراري , امنيت ملي , شهرسازي , توسعه شهري